Zeven keer moest Merle (21) hospiteren. Na meerdere dure abonnementen op Kamernet, veel Facebookberichten en een enkele avond waarin ze mijmerde over welk stuk fruit ze zou zijn geweest, lukte het. Nu woont ze met vier gezellige huisgenoten in de Utrechtse wijk Lunetten.
Van kamperen op het Domplein tot omkopingspogingen bij een hospiteeravond: studenten doen de gekste dingen in een zoektocht naar een kamer. De vraag naar huisvesting in Utrecht is hoog en het aanbod is schaars. In onze serie #Kamerjacht gaan we op zoek naar de verhalen achter bijzondere zoektochten. Deze week: Merle vond een kamer, ondanks een saboteur op de hospiteeravond.
In haar nieuwe studentenhuis hangt een ‘omkopingsbriefje’ op de koelkast, een overblijfsel van de hospiteeravond waarop uiteindelijk Merle als nieuwe huisgenoot werd gekozen.
‘Eén van de kamerzoekenden drukte aan het eind van de avond een briefje in de hand van de gastvrouw’, vertelt Merle. ‘Daarop stond de vraag of ze haar alsjeblieft wilden kiezen. Ze zou een volledige maand aan kamerhuur, 348 euro, extra betalen, waarmee de huisgenoten leuke dingen konden gaan doen. Zij gingen daar natuurlijk niet op in. Maar het laat wel zien hoe wanhopig mensen kunnen worden in hun zoektocht.’
Forensen
Merle was toen ook al een poosje op zoek naar een kamer in de Domstad. Ze is dit schooljaar begonnen met de minor Werken in gedwongen kader op de Hogeschool Utrecht en elke dag forensen vanuit het kleine Drentse dorpje Vledder, waar ze vandaan komt, werd haar iets te gortig.
Haar advies: ‘Zoveel mogelijk én zo snel mogelijk reageren. Van vrienden die een kamer aanboden, hoorde ik weleens dat ze alleen de eerste honderd reactiemails bekeken. Dus bij alle Facebookgroepen heb ik de meldingen aangezet en zo snel mogelijk een reactie gestuurd.’
Toch is het niet handig om zomaar op álles te reageren, benadrukt ze. ‘Je moet er wel een goed gevoel bij hebben. En het heeft ook geen zin om alleen maar een standaard tekstje te sturen. Ik zorgde wel altijd dat ik inhaakte op de advertentie. Als ze bijvoorbeeld een dakterras hadden, dan schreef ik dat ik wel in was voor gezellige spelletjes daar.’
Verplichte huisavonden
Dat gevoel bleef ze ook volgen als tijdens de hospiteeravond bleek dat de klik met de huisgenoten er niet was. ‘Eén avond belandde ik bij een stel in mijn ogen wat tuttige meisjes. Ik voelde me er direct niet op mijn gemak in mijn grijze trui en spijkerbroek. Ik wil me in mijn nieuwe huis wel mezelf kunnen voelen, dus ik ga me dan niet anders voordoen dan ik ben. Verplichte huisavonden bijvoorbeeld, dat is niks voor mij. Als ik bij de advertentie al twijfelde of dat het geval zou zijn, dan mailde ik gewoon even van tevoren met het huis. Dat is ook wel wat ik als tip zou willen meegeven: als je nog aanvullende vragen hebt op de advertentie, stel die dan van tevoren. Dan offer je niet voor niets een vrije avond op.’
Tas vergeten
Sinds juli woont Merle in Lunetten, met huisgenoten waar het wél heel goed mee klikt. ‘Ik had al een ontzettend goed gevoel tijdens de hospiteeravond, maar ik was daardoor ook heel zenuwachtig. Ik was al vaker met een goed gevoel naar huis gegaan en het toch net niet geworden. Nu was ik ook nog mijn tas vergeten, dus ik moest terug om die op te halen. Toen ik voor de tweede keer wilde vertrekken, trokken ze een biertje open en zeiden: “Jij blijft gezellig hier!” Direct die avond ben ik er ingetrokken.’
