Verslaggever Jelle de Ru kijkt geregeld achter de muren van een vereniging, gaat een avondje mee uit of drinkt gezellig een drankje op een evenement. Belangrijkste vraag: op welke plek in onze Domstad zijn de beste borrels of van welk festival mag je de volgende editie niet opnieuw missen? Deze week: Het overdenken van je zonde en levensvragen tijdens het The School of Life festival.
Hoogtepunt:
een quote over biefstuk en jongens, naast de fysieke en mentale anti-kater-gezondheidskuur
Opmerkelijk:
de zaal zat wel heel vol bij de workshop ‘Waarom je het (nog) niet moet uitmaken’.
Jelle ontdekt:
dat hij eigenlijk een huilende hipster is, in zijn nieuwe ruitjesbroek.
Moe en een brak loop ik Tivoli binnen. Ook gisteren moest er natuurlijk geborreld worden.
Ironisch genoeg ben ik om half één net te laat voor het praatje van Thijs Launspach genaamd ‘Fokking Druk’. Ook mijn agenda zat aardig vol deze week.
Voor wie The School of Life niet kent: op Youtube bereikt de organisatie 4,3 miljoen abonnees, met flitscursusjes filosofie van 5 á 10 minuten, waarin ze laagdrempelige antwoorden geven op alledaagse levensvragen. In 2008 begon Alain de Botton ermee vanuit Londen, nu heeft het fysieke scholen over de hele wereld, waaronder Amsterdam, en activiteiten op heel veel plekken, waaronder dus dit weekend in TivoliVredenburg.
Met 75 euro is de entree vrij prijzig. En dat is ook de voornaamste kritiek op de organisatie: The School of Life perst 3000 jaar intellectuele kennis samen tot een serie commerciële zelfhulpboeken, dure workshops en allerhande merchandise. Als je echt iets wil leren over de grote denkers, dan kan je beter zelf hun werken lezen. Maar als je die gedachte los kunt laten en denkt: het is zaterdag, er is een vol programma met leuke sprekers en ik kan wel een introductie filosofie gebruiken – dan zit je vandaag meer dan goed. En ach, levenswijsheid is natuurlijk onbetaalbaar.
Er is meer dan genoeg te doen vandaag: filosofisch speeddaten, je kindertijd herleven met mega Jenga, aan de bar hangen, luisteren naar live muziek, naar een bieb die je boeken en kunstwerken aanmeet op basis van je levensvragen en in de hele lange rij staan voor gezonde snacks.
De bezoekers van het festival variëren van cultuur liefhebbende studenten, starters met vriendinnen, een meegesleurde vriend die met zijn vriendin mee moest, mensen die door een lastige periode door hun leven gaan en groepjes die dit zien als een extra bedrijfsuitje.
In drie zalen vertellen steeds drie sprekers over een thema, in andere lokalen kun je diezelfde sprekers weer vragen stellen. Ik kijk in het programma om te zien waar ik zin in heb. Het eerste wat ik lees, is: ‘Vacature voor jezelf: vind de perfecte baan die perfect bij je past’. Mijn werk bestaat uit feestjes pakken en borrelen, dus het lijk mij sterk dat ik nog leuker werk kan vinden. Tenzij er een baan is waarbij ik gedurende de tijd dat Temptation Island niet wordt opgenomen, op één van de twee villa’s moet passen. Na een tijdje bladeren vind ik een aantal sprekers die mij wel interesseren.
Laurens Knoop, een van de oprichters van de Amsterdamse School of Life, staat al klaar in de Hertz-zaal als ik naar boven loop. ‘De vragen waar je huilend van wakker ligt, dat zijn de vragen waar wij vandaag antwoord op proberen te geven.’ Hij kondigt Menno de Bree aan, hij komt met ons praten over de filosofie van liefde en seks. Daar lig ik ook soms wakker van, maar gelukkig niet op de manier waar Laurens het net over had.
In de lezing spreekt Menno onder andere over de vraag of je uit filosofisch perspectief wel of geen seks zou moeten hebben; hoe je op een andere manier zou kunnen redeneren dat homoseksualiteit juist de beste keuze is en dat insecten veel absurdere fetisjen hebben dan jij. En het belangrijkste, vond ik: uit onderzoek blijkt dat Groningse studenten de meeste seks hebben. Wat leidde tot een artikel in de UKrant met de geweldige, nu compleet uit de context gerukte quote van een eerstejaars studente: ‘Jongens kunnen zelfs in een stuk biefstuk klaarkomen. Ik hoef er niet eens bij te zijn.’’
De rest van de dag volgt een serie minstens zo interessante lezingen. Ik had nooit verwacht dat school op zaterdag ook iets leuks kan zijn.
Ik leer over de kunst van het mislukken, verdiep mij in de vraag: ‘hoe wordt je een slecht mens?’ (gegeven door voormalig SvJ-docent en Trajectum-columnist Remko van Broekhoven) en luister naar de zin van het/je leven.
Waarbij Jaap van der Spek ons een zaal huilende hipsters noemt. Hij gaf namelijk ook filosofie aan minderjarigen in de gevangenis en dan moest hij daar uitleggen waarom – in een voor hun parallel universum – een zaal vol hoogopgeleide mensen geld uitgeeft om voor de lol iets te leren over filosofie. Uit dat perspectief ben ik eigenlijk ook wel een huilende hipster. Zeker met mijn nieuwe ruitjesbroek die ik vandaag aan heb.
Tot slot geeft Mimi Ferrer antwoord op de vraag: Waarom moet je het (nog) niet uitmaken? Vooral dat die zaal zo vol zat, vond ik zacht gezegd opmerkelijk. Ik zat er vooral omdat ik geen zin had om te koken, terwijl ik mijn vriendin zelf had uitgenodigd om te komen eten. Voor dat probleem was uitmaken wel een snelle oplossing geweest. Na het praatje voelde ik mij schuldig, ik heb weinig te klagen, behalve dat ik toch echt moest gaan koken. Er zat niets anders op dan naar huis te racen en de pannen op het vuur te zetten.
Mijn kater is inmiddels verdwenen, met dank aan de filosofische sprekers en het gezonde eten. Nog nooit kwam ik zo gezond uit een festival, fysiek en mentaal.
