Daar lag ik dan, op 1 januari in m’n bed.
Ik kan toch gewoon studeren? Anderen kunnen het ook.
Ik ga rechtop zitten en de spanning giert door mij lijf.
Nog iemand die dit voelt, dacht ik opgelucht.
'Ja, maar uw vak is echt het enige dat ik niet haal.'
Lees ik mijn columns terug dan moet ik gniffelen.
Want waarom in hemelsnaam had niemand me dit eerder laten zien?
Kies ik voor carrière of kies ik voor een leven buiten het werk om?
Zie je niet dat er soms afgekloven bamboe op de grond ligt?
De meeste appjes beantwoord ik op de wc.
Misschien ligt het aan deze donkere novembermaand dat ik het niet los kan laten
'Maar wat doet u dan de hele avond?’
