Wat zijn de grootste verschillen tussen de HU en een school in het buitenland? Nina-Li studeert in Korea. ‘Ik dacht: heb ik iets verkeerd gedaan?!’
1. Mondkapjes
‘Bij de ingang van de universiteitsgebouwen stonden poortjes die tijdens de pandemie je lichaamstemperatuur opmaten, maar die werden niet meer gebruikt. Toch zag ik nog veel mensen met mondkapjes op. Dat was vanwege de yellow dust: stof die uit de woestijn in China naar Oost-Azië waait. Je kunt er flink van gaan hoesten of benauwd worden. De ene dag was het erger dan de andere. Soms was het wazig als ik in de verte keek. We gebruikten een app die de luchtkwaliteit doorgaf. Ik denk dat zo’n 40 procent altijd een mondkapje droeg. Ik deed hem ongeveer vier keer per maand op, maar eigenlijk had het vaker gemoeten. Ik zag mijn klasgenoten een voor een last krijgen van hun luchtwegen.’
2. Campus
‘Utrecht Science Park is niet klein, maar deze campus was nog drie keer zo groot. Je verdwaalde er makkelijk. Er waren veel mooie en Harry Potter-achtige schoolgebouwen in Zuid-Korea, maar mijn campus had meer HU-achtige gebouwen.’
‘Je vond er cafés waar je voor drie of vier euro kon ontbijten, lunchen of dineren. Vrij goedkoop dus. Je kon Japanse Udon of pasta kopen, of salade, Koreaanse soep of andere gerechten waar je een bijgerecht (kimchi of groente) bij kreeg. Het eten in Korea vond ik erg goed. Er was veel keuze en cafés waren goed ingericht waardoor je zelfs in de spits niet lang hoefde te wachten. Mijn lievelingsgerecht? De dumplings.’
3. Verlegen docenten
‘Een aantal docenten waren verlegen en vonden het moeilijk om hun grenzen aan te geven. Tijdens een examen kwam een student twintig minuten te laat, maar hij mocht gewoon nog binnenkomen. Hij vroeg brutaal aan een klasgenoot of hij een foto mocht maken van de toets. Hier durfde de docent niets van te zeggen. Tijdens de lessen waren er vaak studenten die hardop kletsten en docenten zeiden daar niets van. Uiteindelijk waren het klasgenoten die er iets van zeiden, omdat zij zich niet meer konden concentreren.
Toen ik iets vroeg na een les, keek de docent mij geschrokken aan. Alsof ik haar aanviel. Nadat ze mijn vraag had beantwoord, liep ze heel snel weg. Ik dacht: heb ik iets verkeerd gedaan?
Waar die onzekerheid vandaan kwam? Onze klas was er een van internationals, de docenten moesten er Engels praten. Misschien vonden ze dat spannend. Of ze waren ons brutale studenten gewoon niet gewend, omdat Koreaanse studenten over het algemeen wat stiller en rustiger zijn. Zij maken weinig contact met de docent. ’
4. Schoenenkast-kamers
‘In Korea waren er (studenten)kamers zo klein als een schoenenkast: de zogenaamde goshiwon. Mijn kamer was 9 vierkante meter. Er stond een bed, bureau, kast en minuscuul badkamertje. Er waren twee gemeenschappelijke ruimten voor dertig bewoners, met één keuken. Ik at vaak buiten de deur, dus hoefde niet te koken en op mijn beurt te wachten. Op de wasmachines moest ik wel vaak wachten.
Aan mijn woning was ik maandelijks 440 euro kwijt. Dat was goed te doen, maar voor in Korea nog wel veel. Dat kwam omdat mijn kamer wat luxer en nieuwer was dan de gemiddelde kamer. Voor 150 euro kun je hier al een oudere kamer krijgen van rond de 9 vierkante meter, maar vaak iets kleiner. Daar zat soms geen koelkast en badkamer in.
In totaal was ik 800 euro per maand kwijt in Zuid-Korea, inclusief huur, heel wat koffie, eten, transport, uitjes en kleine aankopen.’
5. Nachtje door studeren? Doodnormaal.
‘Veel Koreaanse studenten gaan tot heel lang door en zitten nachtenlang in het café te werken, soms tot 5.00 ‘s ochtends. De bibliotheek was ook 24/7 open. Er was altijd wel iemand aan het studeren. Voor twee euro kon je drie uur in een studiecafé de kroeg zitten studeren. Water en dekentjes waren gratis, koffie niet. Er speelde vaak rustige muziek op de achtergrond om te helpen bij de concentratie.
Ik denk dat 85 procent van de Koreaanse studenten doorwerkt tot 23.00 uur. Ook jonge kinderen deden dat, vooral omdat zij na schooltijd vaak bijlessen volgen. Dat is de onderwijscultuur. Mijn Koreaanse docent zei dat de beste studenten vooraan in de klas zitten en dat de studenten in het midden half slapen omdat ze de ‘s nachts doorleren. Op de achterste rij zouden studenten zitten die het al hebben opgegeven.’
6. Zelf vak indelen
‘Elke leraar mocht zelf zijn vak indelen en kiezen welke toetsvorm en boeken hij wilde gebruiken. Dat was verwarrend, want ik wist soms totaal niet wat de docenten nou van me wilden. Er was geen duidelijke syllabus. Een docent zei: “Volgens mij zijn jullie slim genoeg om naast de grote toets ook nog een essay te schrijven. Binnen vijf dagen.” Diezelfde docent strooide soms met bonuspunten. Iemand zei dat hij tot vier uur ‘s nachts had gestudeerd en toen zei de docent: “Oké, dan geef ik je tien extra punten.”
Ik had het idee dat er minder richtlijnen zijn voor internationale studenten, omdat zij ook vaak komen voor de cultuur en andere aspecten dan school. Docenten wilden ook dat we een fijne tijd hadden in Korea en ons niet teveel druk maakten om de studie. Voor Koreaanse studenten zijn er wel strenge richtlijnen.’
Meer ervaringen lezen van studenten die in het buitenland hebben gestudeerd? Lees ook: 8 verschillen tussen de HU en een Japanse uni volgens student Ensar
