In de rubriek ‘Van de redactie’ geven redacteuren van Trajectum wekelijks commentaar op een actuele gebeurtenis. Deze week: jongerenmanifest of jongerenpartij.
Door Marc Janssen
Hèhè, eindelijk. Eindelijk doen jongeren iets. Ze brengen een manifest uit, opgesteld door 22 organisaties. Ze roepen de politiek op om beter naar de stem van jongeren te luisteren. Spreken zich uit tegen de stijgende kosten voor onderwijs en huisvesting, tegen het gebrek aan geschikte banen en starterswoningen. En ze pleiten voor meer inspraak en meer vrijheid in het curriculum.
Dat werd tijd.
Wel jammer dat het het manifest voor een deel al zo compromisgericht lijkt. Zo stellen de auteurs eerst dat het collegegeld omlaag moet en schrijven ze verderop dat bevriezing van dat collegegeld een minimumeis is en oh ja, het mag ook stijgen, maar niet harder dan de inflatie. Dat klinkt niet als een manifest, maar als een onderhandelingsvoorstel waar je bij voorbaat alles inlevert. Blijkbaar is het onvermijdelijk als je 22 groeperingen achter je wil krijgen.
In het manifest staat trouwens ook niets over leenstelsel en basisbeurs. Discussies daarover waren blijkbaar te ingewikkeld. ‘Daar loopt het steeds op stuk’, constateerde initiatiefnemer en LSVb-voorzitter Jarmo Berkhout.
Om het nog lastiger te maken: de passage over collegegeld was voor de JOVD al reden om af te haken. Te radicaal of zo. Blijkbaar voldoen de JOVD’ers nog altijd graag aan het clichébeeld van rijkeluiszoontjes bij wie de papa’s toch het collegegeld betalen.
Maar even serieus: het is de hoogste tijd dat jongeren meer van zich afbijten. Want hun geld wordt gejat waar ze bij staan. Eén voorbeeldje: de opbrengsten van de afgeschafte basisbeurs zouden volledig worden geïnvesteerd in beter onderwijs voor studenten in het hoger onderwijs. Maar vorige week maakte de minister doodleuk bekend dat een deel van dat geld gaat naar betere loopbaanbegeleiding op middelbare scholen. Studentenorganisatie ISO vond dat ook nog eens een goed plan. LSVb kwam niet verder dan ‘We vragen ons af of die grens hier niet overschreden wordt’.
En ditmaal gaat het nog om relatief klein geld. Al eerder toonde RTL Z-redacteur Frederieke Hegger haarfijn aan dat de ouderen in financieel opzicht niets te klagen hebben, terwijl de jongeren er wel degelijk op achteruit gaan. Dan is een manifest en een jongerencoalitie wel het minste wat je kunt doen. Met als risico dat je roemloos ten onder gaat. Wie herinnert zich de G500 nog? En welke jongere richt nu eindelijk een politieke partij op?
Het kan nog.
