Gisteren was de dodenherdenking. Op veel plaatsen kwamen mensen rond 8 uur ’s avonds samen om tijdens twee minuten stilte de doden uit de Tweede Wereldoorlog te herdenken. Maar ook degenen die later tijdens oorlogs- en vredesmissies het leven lieten. We hadden de vlag halfstok hangen. Voor zonsondergang heb ik ‘m naar binnengehaald. Vandaag hangt-ie opnieuw buiten, maar nu in top, het is Bevrijdingsdag.
In 1980 werd in Amsterdam op 5 mei de intocht van de geallieerden herdacht. Veel van de nog in leven zijnde Canadezen en Amerikanen waren uitgenodigd om opnieuw op oude legervoertuigen de stad in te trekken, net zoals zij dat in 1945 hadden gedaan. Wij (mijn vrouw, onze dochtertjes van zes en drie en ik) gingen op de fiets naar de Berlagebrug om onze bevrijders toe te juichen.
Mijn vrouw nam de jongste op haar arm en ik tilde onze oudste dochter op mijn schouders om ze alles goed te laten zien. Toen de open legerauto’s langzaam langsreden, boog ik een beetje naar voren, zodat mijn dochter een in soldatenkledij gehulde man een handje kon geven. Iedereen zwaaide met vlaggetjes. En ik huilde, dikke tranen. Het deed me meer dan ik had gedacht. Nu nog als ik er aan terugdenk.
