Maartje studeert Communicatie aan de HU en schrijft columns voor Trajectum
Het is allemaal even wennen, nu ik ben begonnen met Communicatie. Het begon al met het teambuildingsuitje wat wij hadden in januari. Dit was een nacht naar een ‘accommodatie’ waar je jezelf en je team (studenten uit een andere klas) lekker ging leren kennen, (om elkaar vervolgens nooit meer te zien, want het aantal eerstejaars is kolossaal).
We zaten in een vrij luxe bedrijvenhotel, met in elke vergaderzaal een zoetsappige spreuk als: ‘De natuur heeft geen haast, maar toch komt altijd alles af’ (Terwijl ik zeker weet dat ik deze studie niet haal met de werkhouding van een boom). In dat bedrijvenhotel zag ik toch wel echt de commerciële kant van de buitenwijk van Tilburg.
Het weekend sprak me van tevoren al weinig aan. Dat lag niet aan de cheezy samenwerkingsopdrachten en het evalueren de godganse dag. Het waren de kosten. We hadden gewoon zelf betaald voor deze Team Start-Up, en niet zo’n klein beetje ook: 125 ballen voor één nacht weg. Dat trok ik niet.
Die 125 euro had ervoor gezorgd dat ik er vrij cynisch naartoe ging, en dat is niet de juiste instelling bij zo’n teambuildings-uitje. ‘Maar,’ dacht ik, ‘als ze mij dit verplichten ga ik ook het maximale eruit halen.’ Dus probeerde ik het teambuilden te winnen. Bijvoorbeeld met het kwaliteitenspel.
Dat spel deed je dus met je team, met stapels kaarten, kwaliteiten en valkuilen van jezelf en elkaar. Dat moet dan met de juiste onderbouwing zoals ‘Je stelt veel vragen dus je bent waarschijnlijk nieuwsgierig’ of ‘je bent vast een denker want het duurt kapot lang voordat je initiatief neemt’.
Bloedfanatiek toonde ik me, door mijn allerliefste versie te laten zien. En ik won, met uiteindelijk maar 1 valkuil (cynisch) en 8 kwaliteiten, waaronder humoristisch, creatief, fanatiek en fokking bescheiden.
Het was me nog steeds geen 125 euro waard. Ik had dit geld ook kunnen uitgeven aan cursussen. Hoe ik goeie columns moet schrijven, bijvoorbeeld.
