Aan Hogeschool Utrecht studeren honderden internationale studenten, vaak in afzondering van hun Nederlandse studiegenoten. Ze komen van heinde en verre, maar wie zijn ze eigenlijk? Om daarachter te komen spreken we dit keer: Camila Freire Barrios, uit Peru.
Camila heeft het goed getroffen. Ze deelt een appartementje in de binnenstad van Utrecht, vlakbij Vaartsche Rijn. Bij binnenkomst moeten de schoenen uit. ‘Dat is geen Peruaanse gewoonte hoor, maar dat hebben we met elkaar afgesproken.’ We spreken verder op haar kamer, maar we moeten zachtjes zijn. ‘Een van mijn huisgenoten slaapt nog’.
‘Ik heb geleden’, vertelt ze droogjes als we het hebben over het vinden van huisvesting. ‘Het was de slechtste ervaring van mijn buitenlandavontuur. Ik werd constant afgewezen.’ Een week van tevoren had ze al allerlei Airbnb’s en hostels geboekt, tot ze te horen kreeg dat een vriend van een vriend haar studio in Overvecht voor twee maanden wilde verhuren. ‘Ik was toen in ieder geval twee maanden veilig.’ Het zoeken naar een nieuwe kamer ging iets makkelijker, aangezien ik de kamers nu fysiek kon bezichtigen. ‘In Peru kreeg ik één reactie per maand voor de tien berichten die ik dagelijks stuurde, hier werden dat er drie. Uiteindelijk vond ik deze kamer op Facebook.’
Lezen voor de lol
Toen Camila eenmaal was gesetteld, begon ze aan haar master in Data-Driven Design. ‘Ik werkte in Peru bij een consultancybureau. We waren een al beetje aan het experimenteren met AI. Ik zag gelijk de potentie ervan en wilde me erin verdiepen, dus begon met Googelen naar masters.’
De HU was een van de weinigen die een master aanbood op het gebied van Data-Driven Design, maar aangezien het programma pas een jaar oud was wilde Camila nog even wachten. ‘Ik dacht: Ik geef het nog een paar jaartjes. Dan kan het zich nog een beetje ontwikkelen.’
Camila kende Nederland al van een conferentie die ze zes jaar geleden bijwoonde, en door haar Spaanse paspoort was emigreren geen probleem. De keuze voor het land was snel gemaakt. ‘Ik was er toen in mei, dus ik had totaal geen idee van de Nederlandse winters’, ze moet lachen. ‘Maar de lessen zijn heel leuk. De docenten zijn behulpzaam en de lessen ethical design en critical thinking waren erg boeiend. Ik lees die boeken voor mijn lol!’
Een van de voordelen van hogescholen is het feit dat studenten met echte cliënten werken. Voor Camila zorgt dat voor extra motivatie, maar dat was niet overal te merken. ‘De ene klas is gemotiveerder dan de andere. Ik kreeg soms alleen maar feedback met “Goed gedaan”. Dat frustreerde me nogal. Ook heb ik het hele jaar door dezelfde vakken, dus na een tijdje voelde het nogal repetitief. Maar goed, er is altijd ruimte voor verbetering.’
Koffer met kruiden
Hoewel de zomer vandaag al begonnen lijkt te zijn en haar kamer meer aandoet als een sauna, twijfelt Camila niet lang over de grootste verschillen tussen Nederland en Peru. ‘Het weer! Dat is na mijn zoektocht naar een kamer hetgeen waaronder ik het meest heb geleden. Het is in Lima, de stad waar ik vandaan kom, het hele jaar ongeveer even warm. In de winter wordt het niet kouder dan 14 graden. Winterjassen en paraplu’s gebruiken we nooit. Ik ben nog steeds niet gewend aan de regen.’
Maar winterjassen en paraplu’s zijn niet de enige fenomenen waarmee Camila te maken kreeg in Nederland. ‘Omdat Lima dicht bij de evenaar zit, gaat de zon het hele jaar om zes uur onder. En hij gaat rond zes uur op. Een keer was ik in de winter om acht uur wakker en was het nog steeds donker. Ik dacht: Huh, waar ben ik? Ik moest mijn hele slaap- en eetritme opnieuw organiseren.’
‘Over eten gesproken. Peru heeft een sterke eetcultuur, die ontbreekt hier volledig. Lima ligt aan zee, dus de gerechten bestaan vooral uit vis. Een beetje limoen eroverheen…’ Camila kijkt dromerig in de verte. ‘Ik ging tussentijds terug naar Peru en kwam terug met een koffer vol kruiden die hier nergens te vinden zijn. Ik werd keihard uitgelachen. Neem ají, een pittige pastasaus. Die gebruik ik voor alles!’
Natuur
Maar ondanks de tekortkomingen op culinair gebied en het weer, bevalt Nederland haar goed. ‘Dit land is zo groen! Iets heel anders dan de woestijn waar ik vandaan kom.’ Ze laat me beelden zien van Lima op haar telefoon. Hoge grijze torens staan pal naast een steile klif. ‘Ik had nog nooit een eend gezien in het wild. In Peru ken ik die alleen van de dierentuin.’
Camila werd verliefd op de Nederlandse natuur en de kleinschaligheid van Utrecht, weg van de drukke en vieze stad in Peru. Ze denkt hier misschien zelfs te blijven. ‘Ik moet eerst werk zien te krijgen, maar dan is het een reële optie. Mijn familie en vrienden wonen niet in Lima, dus daarvoor hoef ik er niet te blijven. Ik ben zelfs al een beetje gewend aan het weer!’
