Huib de Zeeuw is docent aan de opleiding Journalistiek. Zijn column verschijnt om de week bij Trajectum.
Met bevende handen zet hij zijn koffiebeker op tafel. ‘Ga rustig zitten, neem even adem. We hebben de tijd’, zeg ik tegen hem. Hij knikt opgelucht.
Het afstudeerassessment is het spannendste moment van de hele opleiding. Een half jaar lang hebben studenten gewerkt aan een externe opdracht, een scriptie geschreven en een vrije productie gemaakt. Hiermee moeten ze bewijzen dat ze klaar zijn voor de arbeidsmarkt.
Dat doen de studenten door een portfolio te schrijven waarin zij verantwoording afleggen over hun research, productie, ethische dillema’s, innovaties en onderzoek: de vijf competenties van onze opleiding.
Maar wanneer heb je genoeg bewijsmateriaal? Studenten worstelen hier enorm mee. En daar zitten docenten mee opgescheept. In de docentenruimte is het een running gag onder collega’s. ‘130 pagina’s, dat is niks joh. Ik had er één met 277’.
Dit is niet werkbaar. Eigenlijk moet er een inlevervoorwaarde komen met een maximum aantal pagina’s.
Ook het aantal uur dat docenten toebedeeld krijgen voor beoordelen is te weinig. Per afstuderende student gaat het om slechts vier uur. Dat is niet alleen voor het lezen van het portfolio en de vrije productie (een serie artikelen, een podcast of documentaire) maar ook voor het overleg met de mede-beoordelaar, het assessmentgesprek en de uitwerking van het gesprek.
Ik merk in gesprekken met collega’s dat iedereen meer tijd nodig heeft. Zeker wanneer je twijfelt aan het bewijsmateriaal van de student. In een eerdere column schreef ik al over de veel te hoge werkdruk die docenten ervaren. Alleen: het probleem is groter dan dit.
Het draait veeleer om een open en transparante werkcultuur waarin inzichtelijk wordt gemaakt hoe de urenverdeling tot stand komt en in hoeverre dat in verhouding is met het werk wat docenten doen. En ook dat je kan aankaarten waar het mis gaat zonder het gevoel dat je je hiervoor moet verantwoorden.
Want het zijn niet alleen studenten die zich met bevende handen moeten bewijzen.
