Huib de Zeeuw is docent aan de opleiding Journalistiek. Zijn column verschijnt om de week bij Trajectum.
Een collega komt wat beduusd de docentenkamer in. ‘De campus lijkt wel een volle Kalverstraat’. Als ik naar de supermarkt loop, begrijp ik wat hij bedoelt. Voor de ingang van ons gebouw worden ijsjes verkocht, een paar meter verder staat een kraam met flammkuchen en een groep studenten met rode hoorntjes op hun hoofd wordt rondgeleid. Het nieuwe studiejaar is overduidelijk begonnen.
Studenten hebben er zin in, is mijn eerste indruk. En dat geldt niet alleen voor eerstejaarsstudenten. Voor tweedejaars start ik met een hoorcollege over Europese politiek en gelijk krijg ik talloze vragen op mij afgevuurd. ‘Hoe wordt een Eurocommissaris gekozen?’, ‘Hoe wordt bepaald welke portefeuille de commissaris krijgt?’, ‘Als het Europees parlement zo kritisch was op Eurocommissaris Wopke Hoekstra, waarom is hij dan toch aangesteld?’
Ik ben blij verrast door de kritische vragen. Niets heerlijker als docent, wanneer studenten actief mee doen aan een hoorcollege. Vaak zijn het wel de studenten die al iets meer weten over het onderwerp, die een vraag stellen. De uitdaging blijft om iedereen te betrekken.
Vandaar dat mijn collega en ik dit jaar zijn gestart met een quiz over het onderwerp van die dag. Zes à zeven vragen met aan het eind een schattingsvraag. De winnaars dingen mee voor een boek aan het eind van de collegereeks. Voordat ik de woorden heb uitgesproken, hoor ik al een diepe zucht.
‘Jullie studeren journalistiek en dan is lezen een voorrecht. Ja, je hoort al: ik ben een strenge docent’, zeg ik met een glimlach.
Een beetje plagen, de interactie zoeken met studenten. Heerlijk vind ik dat. Ik merk dat ik ook zin heb in dit nieuwe studiejaar. En het helpt dat ik na drieënhalf jaar lesgeven steeds wat losser begin te worden in mijn presentatie. Dat past ook bij mijn motto voor het onderwijs: streng op de inhoud, flexibel in de omgang.
