‘Free, Free, Palestine’ klinkt over het Science Park op 8 oktober. Een groep van zo’n zestig mensen doen mee aan deze walk-out: studenten en medewerkers verlieten klokslag 11:00 uur hun werkplek voor de Palestijnse zaak.
Zestig man gaven gehoor om mee te doen aan deze walk-out: ze verdwenen plots uit hun lokaal. Nu hebben ze een waslijn gespannen tussen twee bomen, waar wasknijpers met man en macht een kleine Palestijnse vlag omhoog proberen te houden. De wind is hun geduchte tegenstander. Op de picknicktafels kunnen deelnemers berichten schrijven op een papiertje en deze naast de vlag ophangen.
Docent op zijn hoede
‘Bedankt voor jullie komst’, zegt organisator Noor, die op een verhoging staat en door een megafoon spreekt. Al snel begint ze pro-Palestina leuzen te zingen. De groep brult enthousiast mee. Als ze daarna een betoog houdt dat de UU alle banden met Israël moet verbreken, valt de megafoon uit. Gelukkig is er een reserve-megafoon. Als die ook stuk blijkt, gebruikt ze haar stemgeluid.
Een docent van de universiteit staat in de menigte, laten we hem Manuel noemen. Hij wil niet herkenbaar in dit stuk. Op de vraag ‘Waarom sta je hier vandaag?’ rent hij naar iemand van de organisatie. Mag hij die vraag wel beantwoorden? Het mag. Manuel is op zijn hoede. ‘Ik zie dat op universiteiten contracten niet verlengd worden en professoren ontslagen zijn die zich uitspreken voor Palestina.’ Of dat ook aan de Universiteit Utrecht gebeurt? ‘Dat niet.’
Manuel zegt hier te staan om een vuist te maken tegen ‘de genocide die bezig is’. Hij is niet alleen boos op Israël, maar ook op bestuurders van universiteiten. ‘Er zijn allerlei samenwerkingsverbanden tussen Nederlandse en Israëlische universiteiten. Scholen zijn dus indirect betrokken bij etnische zuivering en het aanschaffen van wapens.’
Vanaf een afstandje kijken wat HU-journalistiekstudenten naar het tafereel. Betrokken zijn ze niet. Ze moeten een sfeerverslag van 200 woorden schrijven en ‘dit is lekker dichtbij’. Student Lukas vertelt wat hij van de actie vindt: ‘Ik snap dat ze een mening hebben, maar ze zijn wel in de minderheid. Ik vind het arrogant dat ze denken hier een punt te kunnen maken.’
Student met zonnebril
Met een keffiyeh en zonnebril op zwaait een student de Palestijnse vlag. Hij wil niet met zijn echte naam in dit artikel, bang voor ‘represailles van de universiteit.’ ‘Noem me maar Orki. Ik heb regelmatig met zionistische mensen te maken gehad die foto’s van mij in groepsapps sturen.’ Orki vertelt mee te doen aan de walk-out om zich uit te spreken tegen ‘de onderdrukking waar de UU aan bijdraagt.’
Terwijl met verf er spandoeken worden gecreëerd, legt organisator Noor de walk-out nog eens uit. Ze wil dat ‘the board’ stopt met ‘complicit’ (medeplichtig) te zijn in de oorlog en dat het ‘chilling effect’ (afschrikkend effect) bij medewerkers en studenten moet stoppen. De walk-out is ook ‘creative’ en een soort ‘healing session’ Ze merkt op dat ze naar Nederlandse woorden zoekt. ‘Dit is echt erg, ik spreek alleen nog Engels.’
Ondertussen raakt de waslijn gevuld met briefjes, terwijl aan de picknicktafel volop nieuwe worden geschreven. Ze worden meegenomen en tijdens het volgende gesprek aan het bestuur van de UU overhandigd.
Noor wilde niet met haar achternaam worden genoemd. Deze actie werd op het USP georganiseerd door Utrechtuni4palestine. Landelijk werd voor de walk-out opgeroepen door Dutch Scholars for Palestine.
