Yara (21) studeert Journalistiek aan de HU. Ze schrijft columns voor Trajectum.
Zouden jullie mijn columns ook graag lezen als ik alleen beschreef hoe fijn mijn leven was?
Vandaag ben ik wat mismoedig. Ik studeer Journalistiek en loop er tegenaan dat ik ongewild bijdraag aan polarisatie en somberheid. Door voortdurend verslag te doen van mensen die met elkaar in conflict zijn, bijvoorbeeld.
Ik heb wel iets leuks voor je: op de lange termijn, zie je dat wereldwijde armoede de afgelopen decennia is gehalveerd, geweld afneemt en steeds meer kinderen naar school kunnen.
Toch geloven veel mensen dat de wereld achteruitgaat, omdat ze zelden iets anders horen. Het nieuws richt zich namelijk op het uitzonderlijke. Een moord, een schandaal, een ramp. Het maakt lezers schuw voor het nieuws, en mij voor het vak. En toch klikken we massaal op het negatieve nieuws. Dat heeft iets te maken met Darwin en overleven. In de oertijd moest je weten waar die sabeltandtijger vandaan kwam, vermoed ik.
Ja, Trump blijft een nachtmerrie en Gaza ook. De bloedige burgeroorlog in Sudan is het ergst, schijnt. Ik ben ervoor dat die problemen benoemd worden. Maar ik wil mensen niet de put in schrijven. Ik wil een beroep uitoefenen dat een positieve invloed heeft. Steeds vaker lees ik over onderzoeken die aantonen dat de media dat juist niet doen.
Ik neem me voor om mezelf te blijven verdiepen in onrecht, eventueel te demonstreren en in actie komen. Maar ik ga ook blijven klikken op het vrolijke, hoopvolle nieuws. Over die ene waardevolle stichting, over die lieve buurvrouw en dat onderzoek dat wél positief uitviel. En erop letten dat we die verhalen blijven maken. Dan ís de wereld niet alleen positiever, maar geloven we het ook.
Volgende week een positieve column. Kijken hoeveel mensen ‘m aanklikken.
