Zo’n twintig jaar geleden voorspelde ik dat de opkomst van de islam een probleem zou worden in de westerse wereld. Tsja, alleen ik kan me dat nog herinneren. Nu kan ik teruggrijpen op een blog, die – schat ik – dagelijks door nog geen vijf mensen gelezen wordt. Maar het is wel vastgelegd.
Het bekende gezegde: overal waar ’te’ voor staat is niet goed.
Een beetje fanatisme kan je verder helpen. Maar ook hier geldt dat te fanatiek niet goed is: bij sport kan je blessures krijgen, ben je een fanatieke aanhanger van een stroming, dan kan je extremist worden. Fanatisme brengt in ieder geval mensen niet dichter bij elkaar. Zo lang een groepje fanatici in de minderheid is, merk je er nauwelijks iets van. Gaan ze opvallen dan heb je de poppen aan het dansen. Of dit nu in Noord-Ierland, Baskenland of Israël is, dat maakt niet uit. Daar zetten ze hun meningen kracht bij met geweld.
Soms minder opvallend, maar toch lastig om mee te discussiëren zijn de fanatieke gelovigen van een godsdienst, zelfs van een onderwijsstroming. Kortom dit komt voor bij alle diepgelovigen. Het is goed om ergens in te geloven, het geeft houvast. Maar het beste is om in jezelf te geloven.
