Bart Lammers is docent Logistics Management aan de HU bij het Institute for People & Business. Hij schrijft geregeld een column voor Trajectum.
Denkt u: studenten leren van docenten, punt? Dat klopt niet. Er moet nog een komma achter. Ik leer namelijk als docent van mijn studenten. We ontwikkelen elkaar, want we zijn allemaal lerende individuen.
‘Ik zou graag wat meer feedback willen’, zei een student tegen mij, alweer een paar jaar geleden. Ik had hem weinig tips gegeven omdat zijn dossier goed was. Waarom ik weinig tips gaf? Omdat nakijken veel tijd kost. Ik probeerde tijd te besparen door alleen feedback te schrijven aan studenten die minder goed presteerden. Bij deze student stond er dus vaak ‘prima’ of ‘ in orde’, maar daar had-ie natuurlijk niet zoveel aan. Door zijn verzoek om meer feedback, leerde ik van hem dat goede dossiers evenveel recht hebben op feedback. Dan maar een beetje overwerken voor mij (een beetje hè? Niet teveel!).
Vorige week een afstudeerder: ‘Ik heb een goed geheugen en ik onthoud altijd wat iemand zegt. Want ik kan door mijn dyslexie niet luisteren en meeschrijven tegelijk.’ Het was zijn reactie op mijn tip om meer op te schrijven tijdens een gesprek. Weer wat geleerd. Die verdraaide veronderstellingen ook!
En vandaag was het weer zover. Iemand zegt: ‘Wat betekent grondvorm, meneer?’ Ik gebruikte een vakterm die ik de vorige les had uitgelegd en ging er vanuit dat ze die dus kenden. Dat werkt natuurlijk niet altijd zo. Eerst even herhalen doet wonderen. Gelukkig dat ze ernaar vragen, anders klets ik lekker door, maar volgen ze me niet.
Dat ik zelf ook lerende ben, is goed voor het gevoel van gelijkwaardigheid. Bovendien: het schept een band! Wat misschien minder een band schept, is het feit dat studenten moeten betalen om te leren en ik juist betaald wórd om te leren … eh … les te geven.
Bart Lammers schreef een boek over zijn ervaringen als zij-instromer voor de klas. Nu overal te koop.
