Waar bestaat de echte persvrijheid? Wie durft op te schrijven wat-ie wil, of een tekeningetje te maken dat niet iedereen welgevallig is? Tsja, ik wil nog wat jaartjes blijven leven, zeggen velen. Anderen zijn voorzichtig om hun gezin en familie te beschermen. Door de huidige media lezen, zien en horen we wat er gebeurt in alle uithoeken van de wereld. En ook al zijn eeuwenoude culturen anders dan de onze en heeft men andere normen en waarden, toch willen we ons overal mee bemoeien. Gelukkig zijn we gezamenlijk wel enkele zaken overeengekomen, zoals de rechten van de mens.
Maar niet elk land houdt zich strikt aan die regels. Europa zou vooruitstrevend zijn. Rusland rekenen we er dan even niet bij. Toch gaat de persvrijheid achteruit in de Europese Unie volgens de Press Freedom Index die eind vorige maand verscheen. Bovenaan staan ex aequo Finland, IJsland, Nederland, Noorwegen, Zweden en Zwitserland, allemaal landen waarover geen schendingen van de persvrijheid zijn gemeld.
Lopen onze eigen journalisten niet vaak aan het handje van parlementariërs of beroemdheden? Te kritisch betekent vaak geen gesprek. De journalistiek lijkt afhankelijk. Zijn onafhankelijke journalisten in de minderheid? Zeker in Rusland dat op 140 staat in de Press Freedom Index, en China op 171 (van de 178).
