Je moet er wat voor over hebben om de internationale uitwisseling te bevorderen. Ik vind het leuk, vermoeiend, leerzaam en nuttig. Toch blijkt het moeilijk om collega’s daarvan te overtuigen. ’t Is soms ook lastig realiseerbaar qua roostering. Het gaat vaak om drie dagen of langer. In ieder geval moet je minstens vijf uur lesgeven, meestal in het Engels, om in aanmerking te komen voor een Erasmusvergoeding. De faculteit krijgt dan reis- en hotelkosten vergoed.
Je doet veel ervaring op. Je ziet hoe het op een andere hogeschool toegaat, wat voor studenten er op zitten, hoe die op jouw lessen reageren en hoe het curriculum in elkaar zit. Meestal ga je naar een partner-hogeschool als die internationale dagen hebben. Je ontmoet dan behalve de docenten van die school ook uitgenodigde collega’s van andere hogescholen en universiteiten.
Ik probeer ook lessen van hen te volgen, want misschien is het een docent die we graag ook eens op onze hogeschool zien lesgeven. Afgelopen jaar hebben zo een Finse en Engelse collega bij ons lesgegeven. In Chambéry ontmoette ik een Deense en Zweedse collega, voor wie ik wil proberen of zij bij ons gastlessen kunnen komen geven. Laatstgenoemde noemde zich een stand-up economist. Die wil ik op de HU.
