Ik typ snel mijn blog, na de voorstelling van Jandino. Die duurde langer dan ik dacht. ’t Was een beetje een gok toen ik vorig jaar al onze theaterkaartjes bestelde, veel cabaret, enkele toneel- en balletvoorstellingen. Vanavond gingen we naar Klein Bellevue, waar in de jaren zestig Cabaret Lurelei furore maakte met veel teksten van Ben Rowold en Guus Vleugel. Beiden overleden. Wie kent ze niet. Ik denk de meesten (niet).
Ik kende Jandino Asporaat alleen als hij zappend op de TV voorbij kwam (ik zapte en hij was even in beeld). In de flyer die ik pas vlak voor de voorstelling las, staat dat hij de grappigste en hardst werkende Antilliaan wordt genoemd. Hij schrijft teksten voor ‘Raymann is laat’, hij is lid van Comedy Train, columnist voor de Volkskrant, componeert, acteert en presenteert.
We, Joke en ik, kwamen net voor twaalf uur thuis. Geen tijd om uitgebreid zijn programma, Laat ze maar komen onder de loep te nemen. Wel kan ik nog zeggen dat we een kleine bijdrage mochten leveren. Joke zei een paar keer pprrrrr, wat een telefoonbel moest voorstellen. En ik mocht voor vader Melvin spelen. Eerst werd ik gekapitteld voor mijn Nederlandse uitspraak. Na de pauze mocht ik ’t overdoen.
