Snotverkouden en met pijn in m’ n keel ben ik begonnen aan een culturele en culinaire reis naar Sardinië. Wat ik niet wist, is dat hier 3000 jaar voor Christus al een beschaving is, de Ozieri cultuur. Je ziet en hoort van alles op zo’n eerste dag. Een verhaaltje blijft me bij, ooit opgetekend door Tacitus, over hoe Nero zijn rivaal Brittanicus de dood injaagt.
Nero vraagt zijn gifmengster een gif te maken dat de verschijnselen te weeg brengt van een epileptische aanval, maar eindigt in de dood. Dat wordt uitgeprobeerd op een varken die al spartelend en met veel kabaal dood neervalt. Nero wil geen geluid horen, bang dat Brittanicus misschien nog iets uit kan kramen. De gifmengster moet opnieuw aan de bak en slaagt er een week later in het proefvarken zonder een gil te laten sterven.
Nero is de zoon van Aggripina, die trouwt met de fameuze keizer Claudius aan wie zij vraagt of hij haar zoon Nero wil adopteren. Geen probleem. Wel dat Brittanica nummer een is als het gaat om de opvolging. Daarvoor bedenkt Nero dus de gifmoord, die wonderwel slaagt. Toen al kende Nero de marketingtheorien en paste ze perfect toe: analyse, een SWOT, een pilot en de implementatie.
