Zag je ze op het nieuws vanochtend? En vond je ze ook zo eng? Ze hadden een beetje waterige maar felle oogjes, ze spraken krachtig, een beetje agressief zelfs, lippen vochtig, lieten regelmatig tanden zien. Nog net niet kwijlend, maar veel scheelt het niet. Hun hele uitstraling en lichaamstaal was duidelijk gericht op de aanval, op de jacht. Ik werd er echt een beetje bang van.
Die uitstraling, die gerichtheid op de jacht komt me bekend voor. Jaren terug werkte ik onder andere bij Justitie, bij jeugdzorg, in de psychiatrie en de verstandelijk gehandicaptenzorg. Daar herinner ik me ze van. Ook in die sectoren waren toen incidenten die door deze jagers werden gezien als grote prooien. Makkelijke prooien ook, dit aangeschoten wild. En wat ging het beter na alle politieke bemoeienis!
En ze gingen op jacht, met de beste bedoelingen natuurlijk. Om te verbeteren, zeggen ze dan. Om niet weg te lopen voor hun verantwoording, zeggen ze dan. Want het is zorgelijk. Want we moeten wel. Want het is noodzakelijk, zo is gebleken. Zeggen ze.
Op jacht dus. Het aangeschoten wild is het HBO. De jagers de politici van diverse stammen. Wordt een makkelijke jacht. Argumenten gebaseerd op verhoudingsgewijs niets. Is makkelijk jagen, kost weinig ook, weinig energie, weinig logica, weinig overtuigingskracht voor nodig. Mijn vertrouwen in de politiek groeit nog steeds.
