Bij deze wil ik je mijn welgemeende en oprechte excuses aanbieden. Het spijt me, maar ik kan er echt niets aan doen, ik doe het niet expres.
Maar hoe ik ook m’n best doe, ik blijf je maar beoordelen op je manier van spreken. Alsof je er iets aan doen kunt dat je zo praat. Slissen is heus niet leuk, dat weet ik best wel. Dat doe je zeker niet expres.
Ik ben het dan ook perse oneens met de persoon die zei dat slissen een vorm van aandacht trekken is. Ha, alsof je dat nodig hebt. De inhoud van je boodschap is belangwekkend genoeg, die trekt voldoende aandacht, daar is geen gessliss voor nodig.
En toch hoor ik je boodschap niet, hoe belangwekkend ook. Ik weet dat je onlangs iets te melden had over salarissen van bestuurders in het onderwijs. Jij hebt als bevoegd persoon de maximale hoogte daarvan vastgesteld, hoorde ik later.
Helaas hoorde ik je op het moment dat weer niet goed, liet ik me alweer afleiden door je manier van praten. Zo dom van me.
Excuus dusss. Ik heb straks een afspraak met een psycholoog. Hij gaat me helpen om van mijn vervelende en bevooroordeelde beoordelingsmanier af te komen. Gaat vasst wel lukken. Duss.
