Ongeveer twintig jaar geleden werd ik benaderd door een journalist van Vrij Nederland, die onderzoek deed naar de maffiose praktijken van Berlusconi (ik zat toen in de filmbusiness). Hij kon er een beetje een vinger achter krijgen, maar wilde al zijn vingers er niet aan branden. Nog steeds wordt de 75-jarige Berlusconi verdacht van allerlei louche zaken, maar altijd wist hij veroordelingen te voorkomen. Binnenkort treedt hij af, omdat ook Italië de druk van de financiële crisis niet alleen afkan; maar hij treedt bijvoorbeeld niet af voor het gebruiken van zijn invloed via zijn eigen media.
Dat dit laatste ook meer en meer begint te spelen in Indonesië lees ik in de Jakarta Post (oplage ruim 70 miljoen per dag). Indonesië telt vier media tycoons, die alle vier hun tentakels hebben in kranten, tijdschriften, radio- en TV-stations.
Binnenkort zijn er verkiezingen en een van die tycoons, Hary Tanoesoedibjo, is gekozen tot voorzitter van de NasDem Party denktank. Een tweede tycoon, Aburizal Bakrie, heeft weer sterke connecties met de Golkar Party. De media worden steeds meer gestuurd door politieke partijen, aldus het Indonesian Survey Institute in de Jakarta Post van vandaag. Hoe kan het door corruptie geteisterde Indonesië, dat al bekend staat als een land waar 'onder tafel betalen' de gewoonste zaak van de wereld is, politiek transparanter worden?
