Maandag samen met de andere Nederlandse vrijwilligers een les over hygiëne gegeven op de Chedra-school. Leuke liedjes gezongen en gedanst. Verder hadden we gisteren niet echt een planning want het Chedra-team ging in overleg met een ziekenhuis over een HIV project. Heel erg leuk voor ons project dus. Ze hebben nieuwe samenwerkingsafspraken gemaakt en daarbij past het dus goed binnen onze opdracht.
Dinsdag een afspraak met het lokale ziekenhuis, pfoe dat was heftig zeg. We waren in een van de beste ziekenhuizen hier in de omgeving en het zag er uit als een soort dorp, maar het is nog lang niet zoals het moet zijn. Overal lag bloed en uitwerpselen en hoe zeer ze het ook schoon probeerden te houden je wist dat het niet lukte.
Je zag ook bijna nergens klamboes en dat soort dingen. We mochten zelf kiezen welke afdelingen we wilden zien en hadden gekozen voor de afdelingen HIV, maternity, children en mental. Vooral die van de HIV-patiënten was nogal heftig. Er lagen mensen bij van wie je kon zien dat het einde dichtbij was en toch leek het alsof ze blij waren met onze komst.
We hadden niet verwacht dat het ons zoveel zou doen. Het was gewoon zo ongemakkelijk om ‘aapjes te kijken’. Bijvoorbeeld: op de zwangerschapsafdeling wilde de arts ons laten zien hoe ze hier een keizersnee hechten. De patiënt moest zich uitkleden en het laten zien. Even later wilde hij nog een andere manier van hechten laten zien dus moest een andere patiënt zich ook uitkleden.
Op de kinderafdelingen lagen kinderen in veel te kleine bedjes, zonder klamboes, super dicht op elkaar in slaapzalen. Echt een beetje gek om daar maar gewoon rond te lopen en niks te kunnen doen. Maar goed, dat moeten we maar weer gauw loslaten en zien als een les dat we boffen met de gezondheidszorg in Nederland. Zo gaat het hier nou eenmaal niet..
Woensdag gingen we voor het eerst samenwerken met het ziekenhuis om HIV behandelingen te starten. Maar daarvoor moesten we eerst naar scholen toe om studenten formulieren in te laten vullen, te laten testen en daarna zo nodig de behandeling te starten. Dit dus de hele dag gedaan. Beetje slapjes maar verder nergens last van.
’s Avonds na het eten werd ik ineens beroerd. Moest de hele avond en nacht overgeven en had last van diarree. Ook de volgende dag was ik net een slappe dweil. Heb de hele dag in bed gelegen, had koorts en daarom toch maar even de regiocoördinator gebeld. Zij adviseerde een buiktyfus- en malariatest; dus toch maar even naar de kliniek gegaan. Ik was zo slap dat ik in slaap ben gevallen in de behandelkamers. Ik heb gecheckt of de naalden steriel waren en verder heb ik alles aan me voorbij laten gaan. Zo’n aparte ervaring. Het is net alsof ik alles gedroomd heb… De uitslag bleek niet zo best, een bacteriële infectie in mijn bloed en malaria. En dat ondanks al mijn vele sprayen en het slikken van malariatabletten. Zo zie je maar weer dat je er niks tegen kunt doen..
Ben blij dat Angela erbij was want zij heeft me geholpen met alles, heeft de pillen opgehaald en alles voor me opgeschreven. Meteen die avond gestart met de pillen en heel veel geslapen. Gelukkig sloegen ze goed aan (14 per dag) en kon ik de rest van de week goed uitrusten en voelde ik me zondag alweer op en top.
Laura van Strijp is derdejaars student management in de zorg en blogt over haar stage in Uganda
