In 1976 mocht ik een gouden plaat uitreiken aan de Stones voor hun album Black & Blue. Ik stond met hen vereeuwigd op de voorpagina van de Telegraaf. Omdat ik aan de zijkant stond leek het andere kranten handiger om mij niet af te beelden. Mijn omgeving had het leuker gevonden als ik in de Volkskrant zou hebben gestaan. Ikzelf was ijdel genoeg om het toch wel leuk te vinden.
Hoe denkt je omgeving erover als je ladderzat gefotografeerd bent tijdens de introductieweek en jezelf terugvindt op Facebook en andere social media? Hoe denk je er zelf over? Heb je het allemaal in de hand? Keurig om toestemming vragen is er niet meer bij. Je kan uit publicitaire overwegingen bewust een borst tonen, zoals Toyota Jackson of Madonna, maar als je topless zonnend aan het strand ligt en je wordt later door je omgeving aangesproken dat een foto van jou al zo vaak is gedownload, twijfel ik of je het nog zo leuk vindt.
Met de impact van social media is het oppassen geblazen met ijdelheid. Een collega had een aandoenlijk filmpje gemaakt van z'n kleine kinderen bloot in een badje in de tuin. Dat filmpje bleek al meer dan 25.000 keer gedownload. Zoveel familieleden had hij niet.
