Enige tijd geleden las ik iets in The New York Times over zogenaamde ‘Charter schools’ in Amerika, die overheidsgeld krijgen, maar aan minder regels hoeven te voldoen. Veel jonge leerkrachten geven les op die scholen. Zij worden gestimuleerd om er na zo’n vijf jaar weer mee op te houden. Zo zou je frisse, enthousiaste docenten houden. Inmiddels heeft onderzoek aangetoond dat deze scholen (actief in veertig staten) niet beter scoren dan traditionele scholen.
Victor Lamme, hoogleraar cognitieve neurowetenschap aan de Universiteit van Amsterdam, zegt in Maarten! van augustus dit jaar dat “een goede manager vertrouwt op zijn intuïtie en weet niet zo goed waarom dit wel werkt en dat niet. (…)Toch verwacht men dat een manager zijn plan onderbouwt met allerlei prietpraat. (…) In de loop der jaren zijn de delen in zijn hersenen beloond die goede managementbeslissingen aansturen. Zo gaat dat met elk leerproces.”
De meeste leerkrachten krijgen het lesgeven in hun vak meestal pas na een paar jaar echt in de vingers. Hun successen in de klas worden beloond, al gebeurt dat soms niet bewust. Het is zonde, zoals in de Charter schools, dat die leerkrachten er dan mee moeten ophouden. Ook jammer dat goede docenten te weinig vertrouwen krijgen binnen ons steeds bureuacratischer onderwijssysteem.
