Gisteren las ik de bijlage ‘Onderwijs Next Step 2014’ in de Gooi & Eemlander, die ook in andere HDC Media verscheen. ‘Volgende Stap’ bekte zeker niet zo lekker. In het voorwoord schrijft Eric Kok dat experimenten uitwijzen dat het beter is om leerlingen zelf de oplossing voor vraagstukken te laten bedenken dan dat de leerkracht het voorkauwt. Meteen met voorbeelden erbij van een school in Ethiopië, voorbijgaand aan culturele verschillen en omstandigheden. Maar wel met de suggestie dat dit in het huidige onderwijs niet of nauwelijks gedaan zou worden.
Hoeveel docenten roepen met mij in de woestijn dat het in het onderwijs ook om menselijke relaties gaat en dat niet alles in cijfers uitgedrukt hoeft te worden? De kop van een van de artikelen bewijst het tegendeel. We zien dat de SMART-jongens het op alle fronten aan het winnen zijn. Daarmee bedoel ik niet de intelligentsia. De letters (kunnen) staan voor Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdgebonden. Er zijn allerlei variaties in omloop, eerst alleen in het bedrijfsleven, nu ook in het onderwijs.
Staatssecretaris Sander Dekker is dol op toetsen en meten. Het liefst de uitslagen openbaar, voorbijgaand aan de omstandigheden waarbinnen de scholen werken, wat je bijvoorbeeld niet uit Cito-scores haalt. Dat vind ik nou niet echt smart.
