Vanaf januari 1997 heb ik internet. Zo’n handige jongen, die kon programmeren en al enige tijd met internet in de weer was, adviseerde mij om xs4all te nemen. Dat is nog steeds mijn provider, maar echt meegegroeid ben ik niet, al probeer ik dat elke keer wel als er weer iets nieuws op de markt komt. Maar het is meer de schijn ophouden.
Zo is het altijd gegaan. Toen ik een videorecorder aanschafte, heeft het een paar maanden geduurd, voordat deze werkte. Een kennis zorgde ervoor dat ik ‘m kon gebruiken. Mijn eerste smartphone had ik jaren geleden, maar na een paar dagen deed ik de simcard weer in mijn oude Nokia. Mijn smartphone ging naar mijn dochter. Twee jaar later herhaalde zich dit weer, want die lettertjes vond ik te priegelig. “Neem jij ‘m maar”, zei ik tegen haar.
Tijdens een internationale uitwisseling nam ik met een fototoestel een foto van een collega. “Zal ik die foto opsturen?”, vroeg ik. Naast ons liep een jonge Deense collega. Die nam een foto met z’n iPhone en zei: “Geef me je e-mailadres, dan heb je ‘m zo in je mailbox.” Ik heb mijn iPad al meer dan drie jaar en die wordt alleen gebruikt voor spelletjes. Ik blijf achter de feiten aanlopen.
