Er is geen tijd meer om te lanterfanten of om gewoon lekker niets te doen. Alles moet een doel hebben dat achteraf beoordeeld wordt. Zo is ook ons hele onderwijs ingericht. Tegenwoordig zelfs tot in het extreme met al die toetsen. Onderwijs zonder examens is nauwelijks voorstelbaar.
Die toetsgolf is decennia geleden opgang gekomen en het duurt dan even voordat die in het hbo verankerd is. Vorig jaar nam de FEM zelfs nog een directeur aan die er speciaal mee belast werd, terwijl alweer enkele jaren experts van alle kanten roepen dat men is doorgeslagen.
Het is als twee evenwijdige lijnen die maar niet samen kunnen komen. Zo blijft het beroepsonderwijs achter het bedrijfsleven aanlopen. Het bedrijfsleven ziet en erkent dit en neemt meer initiatieven om het onderwijs te helpen (zegt het) of om het onderwijs naar zijn hand te zetten (zeg ik). Door de maar aanhoudende bezuinigingen groeit de afhankelijkheid van derden bij het onderwijs, van basisschool tot universiteit.
Een basisschool krijgt een bedrag voor lesmateriaal, extra leerkrachten en onderhoud, dat men zelf mag verdelen. Een universiteit krijgt geld voor een onderzoek van een farmaceutisch bedrijf, dat alleen aan dat specifieke onderzoek besteed mag worden. Aanklooiend eureka kunnen roepen is er niet meer bij.
