Donderdag vertrek ik naar Kenia voor vrijwilligerswerk. Ik bezoek het Huruma Children Home in Eldoret. Ze hebben daar ruim vijftig weeskinderen tussen de anderhalf en achttien jaar, die aandacht, voeding en onderwijs krijgen. Dit weeshuis is opgericht door een stichting uit Oudewater.
Vorig jaar ben ik er (op verzoek) onverwachts langsgegaan gaan om foto's te nemen van brandblussers die de stichting bekostigd had. Ik had zelf een hoop pennen en potloden meegenomen.
In Trouw van zaterdag staat een verhaal van Bianka Buursma die vrijwilligerswerk in Birma deed, met als titel Vrijwillig belazerd. Zij wilde dolgraag Engelselesgeven in een ontwikkelingsland. Ze nam onbetaald verlof op. Via Google koos ze een organisatie die een weeshuis voor haar zocht, de vliegtickets en de accommodatie regelde. Daar moest ze wel voor betalen. Het werd een desillusie. Ze gaf nauwelijks les en ze twijfelde of de kinderen wel wees waren.
Ik ben inmiddels drie keer naar Eldoret en de verschillende campussen geweest van de MOI university, waarmee de HU nog steeds een samenwerkingsverband heeft. Via MOI-docenten heb ik scholen bezocht waar ik iets over Nederland vertelde en pennen, potloden en shirtjes achterliet. Die kinderen zijn er blij mee. Mijn koffer zit al mudvol. Moet ik daar iets namens jou voor hen kopen? (penseel@xs4all.nl)
