Tientallen kraampjes met exotische bestemmingen, vrouwen en mannen met rode hoedjes en enthousiaste ‘Ask Me’ shirtjes: het is druk op de tweede verdieping van het universiteitsgebouw tijdens de Going Away Fair/Wil Weg Dag. Aanwezig zijn tientallen, ietwat verregende studenten die een stage of cursus in het buitenland willen volgen. Althans, misschien.
‘Wij hebben ons niet echt voorbereid en wilden gewoon een eerste indruk krijgen van wat er allemaal mogelijk is’, vertelt een groepje fysiotherapiestudenten die een kwartier na aanvang het gebouw aan de Heidelberglaan verlaten. Waarom zo’n haast? ‘Het was druk binnen en nog iets te algemeen voor ons. Eén stagevacature sprak ons wel aan: kindjes weer leren lopen in Afrika, dat is heel dankbaar werk.’
Lastig
Die overdaad aan keuzes – bijna ieder continent is op de markt vertegenwoordigd – kan inderdaad zorgen voor stress bij de toekomstige internationals. Enigszins besluiteloos is ook ICT-student Martijn van Bakel (21). Samen met twee vrienden bezoekt hij de fair. ‘Uit de online test die ik deed voordat ik hierheen kwam, bleek Amerika een goede keuze. Ik wil nu kijken of dat echt zo is en of ik het financieel kan trekken.’
Diezelfde bestemming kwam er uit bij studiegenoot Camiel (21). ‘Ik zie het niet zitten om in een korte tijd nog een nieuwe taal bij te moeten leren: doe dan maar Engels.’
Volgens de heren is het een lastige keuze, wel of niet naar het buitenland voor een langere periode. Het is weliswaar de kans van je leven, maar ook een heel spannende. ‘Geen vrienden of familie in je buurt, ik ben wel benieuwd of ik dat trek’, zegt Martijn die nog thuis woont. Een andere optie is om het dichterbij huis te zoeken, denkt Camiel. ‘Als je in het weekend een keer terug wilt, ben je er zo.’
In het diepe
Het was niet dicht bij huis, maar desondanks had verpleegkunde-student Evelien van Esch een toptijd. Als ervaringskundige vertelt ze op de fair tegen studenten dat het niet eng is, maar vooral een hele gave ervaring – een organisatie kan daarbij helpen, tipt ze.
In haar derde studiejaar zette Van Esch haar studie tijdelijk stop voor een stage naar Tanzania. In een studentenhuis en met begeleiding van locals die de taal spraken, raakte ze snel gewend. ‘Doordat ik met ‘Work The World’, een organisatie die studenten helpt in het buitenland, ging, werd ik niet direct in het diepe gegooid: bij aankomst op het vliegveld haalden ze me op en ik woonde in een luxe huis waar ik mijn dagelijkse ervaringen uit het ziekenhuis kon delen met andere verpleegkunde-studenten.’
Het meest waardevolle voor Van Esch is naast de inhoudelijke leerervaring vooral het respect voor een totaal andere cultuur en levensstandaard. ‘Op veel plekken in de wereld zijn er veel beperktere middelen in de gezondheidszorg. Gaten in lakens, meerdere mensen in bed: ik heb het daar gezien. Je hebt de neiging de wereld te kunnen redden – maar in zes weken lukt dat niet.'
