Toneelspelen op een podium kan spannend zijn. Hoe is het als je ook nog je persoonlijke verhaal over liefde en seks met het publiek deelt? Studentes Leanne van der Spek (20), Sabine van Mastrigt (18) en Mirai Mirza (22) doen dit vrijdag voor het eerst in ZIMIHC theater Stefanus in Utrecht Overvecht.
De eerstejaars Cultureel Maatschappelijke Vorming spelen in de theatervoorstelling 3 2 1… IK KOM! van Stut Theater en kunnen daar een ster voor verdienen via het honoursprogramma van de HU. Tijdens de voorstelling zetten de studentes hun eigen vrouwelijkheid in om op een speelse manier hun persoonlijke verhalen te delen. Ze spelen een rol, maar de persoonlijke verhalen zijn echt gebeurd.
Leanne: ‘Ik ben christelijk opgevoed en biseksueel’
‘Ik vind het leuk dat alles gewoon gezegd kan worden,’ zegt Leanne over het taboedoorbrekende aspect van het stuk. Ze speelt de persoon die ‘alles eruit gooit’, maar speelt tegelijkertijd een meisje dat nog niet zoveel van seks afweet en veel vragen heeft.
Haar persoonlijke verhaal gaat over haar biseksualiteit. ‘Ik ben christelijk opgevoed en biseksueel. Mijn ouders vinden dat best lastig, maar we praten er heel open over,’ zegt Leanne. Ze vindt het best spannend om haar verhaal met het publiek te delen: ‘Een jaar geleden wist niemand dat ik biseksueel ben en nu vertel ik het voor een publiek. Best gek. Je bent kwetsbaar op zo’n moment. Maar ik vind het belangrijk om te doen, want misschien zit er wel iemand in het publiek met eenzelfde soort verhaal.’ Haar ouders zitten ook in de zaal tijdens de première. Leanne hoopt dat ze haar beter zullen begrijpen, na het zien van het stuk.
Sabine: ‘Ik verloor mijn moeder op mijn tiende’
‘Het is niet makkelijk om een vrouw, of om überhaupt een mens te zijn,’ zegt Sabine (midden rechts op de foto). ‘Ik vind het belangrijk dat mensen dat in dit stuk kunnen zien.’ Sabine speelt het rustige meisje dat graag op de achtergrond blijft, de stille, wijze kracht. Haar verhaal gaat over moederliefde en vrouwenliefde. ‘Mijn moeder is overleden toen ik tien jaar was. Tijdens het stuk vertel ik over hoe oneerlijk dat voelt en hoe erg ik soms kan verlangen naar die onvoorwaardelijke liefde.’
Ze vindt het niet eng om zich zo bloot te geven. ‘De regisseur heeft ons echt onder haar vleugels genomen, waardoor een veilige sfeer ontstond en we allemaal persoonlijke dingen met elkaar hebben gedeeld,’ zegt Sabine. ‘We zijn daardoor een heel hechte groep geworden. Het voelt alsof ik mijn verhaal alleen aan de groep vertel. Ik vind het dus niet eng.’ Haar verhaal gaat daarnaast ook over vrouwenliefde. ‘Ik hou van vrouwen, daar wind ik geen doekjes om,’ aldus Sabine.
Mirai: ‘Meestal ben ik rustig, maar er zit ook een beest in mij’
‘De naam van het stuk ‘3 2 1… IK KOM!’ kan over een spelletje gaan, maar ook over seks of klaarkomen,’ zegt Mirai. In het stuk speelt ze de vrouw die alles voor elkaar heeft op het gebied van liefde en ‘het moedertje dat alles in de gaten houdt’. Voor Mirai is geloof erg belangrijk. Tijdens het spelen van haar rol houdt ze de dingen die ze van haar geloof heeft geleerd daarom in haar achterhoofd. ‘Voor mij laten God en Jezus zien wat echte liefde is,’ zegt Mirai. Haar persoonlijke verhaal gaat over haar vriend en over waarom hij zo’n fijn vriendje is. Tijdens de voorstelling zit hij ook in de zaal. ‘Best spannend, want hij gaat me ook leren kennen van een heel andere kant,’ zegt Mirai. ‘Ik ben meestal best rustig, maar ik kan ook wat wilder zijn. In het stuk laat ik zien dat er ook een beest in mij zit.’
De vaginascène
De studentes vinden de vaginascène ‘Vagine’ taboedoorbrekend. ‘Alles waar een vrouw onzeker over kan zijn, wordt in deze scène benoemd en naarmate de scène verdergaat wordt het steeds erger,’ zegt Mirai. ‘Uiteindelijk worden alle namen die je voor een vagina kunt bedenken genoemd. Kutje, spleetje, VGG. Mensen zijn dat niet gewend en kunnen hier best van schrikken.’ Toch vindt ze het goed dat dit besproken wordt. ‘Dit gebeurt in het echte leven ook, alleen niet recht in je gezicht.’ aldus Mirai.
3 2 1… IK KOM! gaat vrijdag 22 april in première in ZIMIHC theater Stefanus in Utrecht Overvecht. In september en november speelt de voorstelling op de HU.
Foto's: Inspiring U(trecht), Emma Schep
Bovenste foto: Guido Fokkema
