Door de relatie tussen de HU en de MOI University in Kenia ben ik daar twee keer namens de hogeschool geweest en drie keer op eigen gelegenheid, om gastlessen en korte presentaties te geven op middelbare scholen en in de hoogste klassen van basisscholen. Ik vertel dan over de verschillen tussen culturen en met name over hoe wij denken over de gelijkheid van ras, religie en geslacht.
Terwijl ik op een soort veranda sta, spreek ik op een katholieke kostschool voor meisjes een groep van zo’n 150 leerlingen toe, die buiten op het gras staan. Ik begin te zeggen dat ik net een artikel gelezen heb over de op handen zijnde homowet in hun buurland Oeganda. Dan vertel ik dat ongeveer 4% van de mannen homo en 3% van de vrouwen lesbisch is (de biseksuelen en transgenders noem ik maar niet). ‘Dus enkelen van jullie zijn lesbienne en daar is niets mis mee, want zo ben je geboren en dat kan je niet veranderen.’
Wanneer ik verder ga om te zeggen dat iedereen gelijk is en vertel dat in ons land lesbiennes en homo’s kunnen trouwen en zelfs kinderen kunnen adopteren, tikt de directrice me netjes op mijn schouder. Mijn presentatie heeft zo wel lang genoeg geduurd.
