In de rubriek ‘Van de redactie’ geven redacteuren van Trajectum wekelijks commentaar op een actuele gebeurtenis. Deze week: waarom LAKS toch een politieke partij moet oprichten.
We zijn er ingetrapt: de aankondiging van LAKS dat het een jongerenpartij wilde oprichten, bleek niet waar. Het was slechts een publiciteitsstunt, met het doel om meer aandacht te vragen voor leerlingen, studenten en onderwijs. Inclusief een ‘fake’-kandidatenlijst – met op nummer zeven zowaar een journalistiek-studente van de HU.
Vooral de NOS reageerde pissig op dit stuntje. Best begrijpelijk, want in deze tijden van nepnieuws heb je geen zin in liegende voorzitters en manipulerende grappenmakers. Maar ook een beetje jammer dat de discussie nu vooral hierover gaat. Het doel was toch om een discussie los te maken over de positie van scholieren, studenten en onderwijs. Grap geslaagd, missie mislukt – zoiets.
En eigenlijk is het nog erger: de grap had helemaal geen grap moeten zijn. Want het is ook tijd voor een politieke partij die de belangen van studenten en scholieren serieus neemt. Een partij die durft te strijden voor terugkeer van basisbeurs, tegen rendementsdenken en met aandacht voor leerlingeninspraak. Je kunt een deel van de standpunten terugvinden bij andere politieke partijen, verspreid over pakweg CDA, SP en D66. Maar geen enkele partij die het onderwijs daadwerkelijk tot speerpunt van de campagne zal maken. En dus is een politieke partij voor jongeren en onderwijs hard nodig. Als 50Plus en Partij voor de Dieren het kunnen, waarom dan geen jongeren&onderwijs-partij? We hadden er drie maanden geleden al om gevraagd.
Ook leuk: dan hadden we kunnen stemmen op een HU-studente. Niet dus. Missie mislukt, slechte grap – zoiets. Op welke partij moeten we nu toch stemmen?
