In de rubriek ‘Van de redactie’ geven redacteuren wekelijks commentaar op een actuele gebeurtenis. Deze week: ranglijstjes en trots op de HU.
’Trajectum zou wat meer mogen bijdragen aan de trots binnen de HU’, zo opperde laatst een medewerker tegenover me.
Wat die trots dan wel zou mogen zijn? Selficient werd al snel genoemd. ‘Andere mooie studenteninitiatieven’, zo bleef het al gauw een beetje hangen.
Nee, trots en de HU, dat wil nog niet zo. Heel anders dan bij bijvoorbeeld de Nijmeegse Radbouduniversiteit waar ze schaamteloos een wedstrijd voor het beste Radboudlied uitschrijven. Aan deze hogeschool geen HU-lied, maar scepsis en wantrouwen tegenover alles wat riekt naar bureaucratie en centralisme. En medewerkers zien de HU vaak als synoniem daarvoor.
Nou valt het ook niet altijd mee om trots te zijn op deze hogeschool. Vooral in zo’n week van de ranglijstjes is het makkelijk schieten op ‘de trots’. Een-na-laatste bij de HBO Keuzegids, laatste bij het onderzoek van Elsevier Weekblad. Moeten we ons nu plaatsvervangend schamen voor de Journalistiek-opleiding? Of buitengewoon trots zijn op Technische Bedrijfskunde? Terwijl het merendeel van ons nog nooit enige bijdrage heeft geleverd aan een van die opleidingen?
Nee, trots en HU zijn niet zo eenvoudig te verbinden. Al doet het dan wel weer goed als blijkt dat de negatieve uitkomsten – na enige aarzeling – niet verdoezeld worden. Dat we de negatieve oordelen (onder andere op de Trajectum-site) openlijk kunnen bespreken. En dat een collegevoorzitter zich niet verstopt, maar op een openbaar blog de kritiek ter harte neemt. Toch iets om een beetje trots op te zijn. Houden zo, wat ons betreft. En laat dat HU-lied maar zitten.
