De maandelijkse column van Willem Spork, student Journalistiek. Ditmaal: nog even en café Stefs is niet meer. Hoe erg is dat.
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Misschien moet je eerst even gaan zitten. Ik ben hier zelf namelijk kapot van. ‘Man, wat overdrijf je nou’, hoor ik jullie denken. Ik zal het maar zeggen: nog even en Stefs, het café voor de journalistiek- en communicatieopleidingen, is niet meer.
Nou kan je denken: ‘Ja, dus?’ Maar ik zal het je even uitleggen. Café Stefs kreeg ooit die naam dankzij barman Stef Westerhoff, die jarenlang het gezicht van de bruine kroeg was. Toen Westerhoff vertrok, kwamen er nieuwe gezichten maar Stefs bleef bestaan. Stefs is een begrip geworden en gebleven voor duizenden oud-studenten en huidige studenten. De kroeg verhuisde zelfs mee van de Padualaan naar de Bolognalaan. Want men wist: Stefs is een begrip.
Stefs is waar vrienden elkaar vonden en waar liefdes begonnen. Waar gejankt werd en gelachen. Geknuffeld en gezoend. Waar de muziek tot in de late uurtjes doorging en het bier langzaam in het bruine meubilair trok. De plek waar studenten van alle opleidingen welkom zijn. Een begrip waar je met je tengels af moet blijven. En dat, dat met die tengels en afblijven, is dus misgegaan.
Met de toekomstige verhuizing naar het nieuwe gebouw op de Heidelberglaan, waar nu nog aan gebouwd wordt, gaat Stefs niet mee. Stefs blijft achter. Nee, ze hebben een goed plan. Een aantal studieverenigingen gaan de nieuwe, waarschijnlijk modern uitziende kroeg runnen. Ze hebben ook al een concept-naam: Café Noah, want ‘dat klinkt catchy’.
Weet je wat catchy klinkt? Café Stefs, want daar moet je met je tengels vanaf blijven.
