Onze columniste Noah Moeys is terug van haar stage in het Amazonegebied. Ze probeert nog even te leven zonder agenda, maar daar is niet iedereen enthousiast over.
Ik heb het precies 22 dagen uitgehouden. 22 dagen heb ik geprobeerd te leven als Peruaanse met de relaxte mañana mañana mentaliteit. Nu moet ik eraan geloven en me toch echt ‘aanpassen’. Ik moet een agenda kopen.
‘Help, je bent toch niet zo’n stomme hippie geworden na je reis!’ roept vriendin Puck verschrikt als ik haar van mijn agendaloze bestaan op de hoogte breng. Puck is voor het eerst van onze studententijd meer georganiseerd dan ik en dat vindt ze geweldig.
Maar ik heb er echt geen zin in, al die afspraken en deadlines en alles altijd moeten checken in je agenda. Weg spontaniteit die het leven spannend maakt.
Vorig jaar was ik druk. Met twee fulltime studies was het rennen om alles op tijd af te hebben, sociaal en fit te blijven en ook nog te ‘genieten’. Ik kreeg een hersenschudding en haalde een aantal vakken niet, en bálen dat ik deed! Het mislukte, dit had niet zo moeten gaan, dit was niet volgens het plan…
Nu doe ik het anders. Mijn tactiek is om pas te gaan leren voor de herkansingen, om geen hoofdstukken te lezen behalve als ik er zin in heb, en om vooral niet het gevoel van stress toe te laten in mijn onderbuik. Want dat gevoel heb ik de afgelopen vijf maanden in Peru zeker niet gemist.
Maar het is best ingewikkeld.
Deze week had ik twee deadlines voor verschillende vakken. Wat ik moest inleveren en wanneer wist ik niet meer. Het was aan de ene kant een rustgevend gevoel want ik kon me er ook niet druk om maken, maar aan de andere kant was het heel onheilspellend. Uiteindelijk ging het niet zo soepel. Last-minute loze woorden typen die wellicht iets met de niet-gelezen hoofdstukken te maken zouden hebben en het net op tijd inleveren.
‘Ik zag dit zo hard aankomen,’ gniffelt Puck, ‘Sorry No, maar zo werkt het hier gewoon niet.’
Met grote tegenzin doe ik het dan toch maar. Als ik de Paagman binnenloop zeg ik verslagen tegen de winkelierster: ‘Mevrouw, ik ga toch maar een agenda kopen.’
Ze kijkt op van haar krant en antwoordt droogjes: ‘Ach meisje, daar ben je veel te laat mee. Die zijn al drie weken uitverkocht.’
