Op weg naar het 25-jarig jubileum van Hogeschool Utrecht interviewt Trajectum een serie oud-studenten van verschillende generaties. Dit keer: Lars Berends, die in 2010 begon aan Small Business en Retail Management (SBRM) en tijdens zijn studie het platform Hondjeuitlaten.nl oprichtte.
‘Zelf heb ik nooit een hond gehad. Vroeger mocht ik geen hond en op mijn studentenkamer is weinig ruimte voor huisdieren. Toen ik mijn scriptie aan het schrijven was, ging ik soms in het bos wandelen. Dan zag ik al die mensen hun hond uitlaten en dacht ik: kan ik dat niet ook af en toe doen? Ik had er overdag immers genoeg tijd voor, in tegenstelling tot fulltime werkende baasjes. Zo ontstond het idee voor Hondjeuitlaten.nl.
Hondendeelservice
Op dit platform komen baasjes in contact met buurtbewoners die graag met een hond willen wandelen. Hondenbezitters (zonder tijd) en liefhebbers (zonder hond) maken op de site een profiel aan. Baasjes beschrijven hun hond: is het een grote, gemakkelijke hond of een kleine pittige? En geven hun wensen aan, zoals uitlaattijden. Via de zoekfunctie vinden ze leden in de buurt. Ik adviseer altijd om eerst samen koffie te gaan drinken, zodat ze kunnen kijken of er een match is.
Ik begon mijn bedrijf tijdens de minor ‘Het project van je leven’ in 2015. Tijdens die minor werk je een half jaar lang aan een zelfgekozen project. In deze periode bouwde ik een simpele website en maakte ik een inschrijfformulier via Google Docs. In eerste instantie bracht ik mensen in Utrecht via de mail in contact. Mijn scriptie heb ik gebruikt om een marketingplan te schrijven, die als basis diende voor een nieuwe website. Nadat ik media-aandacht kreeg, ging het snel. Inmiddels is Hondjeuitlaten een landelijk platform met meer dan 36.000 leden.
Het is geweldig om te zien dat er behoefte is aan het idee dat jij neerzet. Normaal gesproken breng je vraag en aanbod bij elkaar met een bedrijf, ik breng vraag en vraag bij elkaar. Hondenliefhebbers zijn blij omdat ze een hond kunnen uitlaten en baasjes krijgen de hulp die ze nodig hebben. Daarnaast vergroot het de sociale cohesie in de wijk. Een win-winsituatie.
Vol op bedrijf richten
Ik heb geen werknemers in dienst, maar werk wel veel samen, bijvoorbeeld met een programmeur. Een tijdje geleden heb ik mijn deeltijdbaan als business consultant opgezegd om me helemaal op mijn bedrijf te kunnen richten.
Al sinds ik jong ben, spreekt ondernemen me aan. Ik weet nog dat ik een bijbaantje had bij een lijmfabrikant en geïnteresseerd was in de structuren binnen het bedrijf. Wie doet wat? Voor welke strategie is gekozen? Toch koos ik eerst voor een vrij algemene mhbo-opleiding: Commerciële Economie. Daarna had ik een tussenjaar. Toen bezocht ik de Carrièrebeurs, waar ik stuitte op de opleiding SBRM. Dat leek me wel wat: zelf bepalen wat voor onderneming je begint en iets van de grond af aan opbouwen.
Praktische studie
Als kind leerde ik moeilijk. Stof in je hoofd stampen was niet mijn sterkste punt. Gelukkig was deze studie heel praktisch. Ik weet nog dat we de eerste week al meteen een bedrijf moesten opzetten. Met zo’n zes studenten kreeg je een eigen hokje als kantoor en moest je solliciteren naar een functie, zoals directeur of financieel adviseur. Je brainstormde over een product, deed marktonderzoek en zette het product in de markt. Niemand kende elkaar nog en ineens werkte je intensief samen. Spannend, maar leerzaam.
Tijdens de studie kwamen alle bouwstenen voor het opzetten van een eigen bedrijf aan bod: van finance tot social media. Geregeld kwamen er gastsprekers, die we zelf moesten uitnodigen. De kennis die ik in mijn studie opgedaan heb, komt nog steeds van pas. Zo leer je altijd op zoek te gaan naar een oplossing. Wat er ook gebeurt.
Hecht studentenhuis
Ik ben aan het eind van mijn tweede jaar op kamers gegaan. In dat studentenhuis woon ik nu nog steeds. Al werken we nu allemaal. In die 8,5 jaar tijd trokken er maar zes nieuwe mensen in. Het is een hecht huis en mijn huisgenoten zijn ook vrienden geworden. In april ga ik samenwonen met mijn vriendin. Ik heb het nog enorm naar m’n zin thuis, maar kijk ook uit naar een nieuwe stap.
Toen ik net op kamers woonde, ging ik één of twee keer per week op stap. Meestal gingen we naar een van de kroegjes aan de Nobelstraat, zoals Otje of De Vrienden. Daarnaast zat ik bij Triton, een roeivereniging. In het begin was het nog even de vraag of ik wedstrijdroeier zou worden, maar dat was toch te intensief. Je traint zes keer per week, en ik wilde ook nog tijd kunnen besteden aan mijn studie. Ik was een gemotiveerde student. Omdat ik al een mhbo-opleiding achter de rug had, plus een tussenjaar, wilde ik zo snel mogelijk afstuderen.
Uiteindelijk heb ik toch wat langer over mijn studie gedaan. Ik had bijbaantjes en de studie vergde veel intrinsieke motivatie. Je kreeg zo’n zestig opdrachten die je gedurende je studie moest inleveren. Welke opdracht je wanneer inleverde, mocht je zelf bepalen. Aan het einde van mijn studie moest ik alle tandjes bijzetten en ging ik minder op stap.
Hulp vragen
Ik zeg altijd: ondernemen is doen. De beste tip die ik jonge ondernemers kan geven is dan ook: wacht niet met het perfectioneren van je product. Zorg voor een minimum viable product (minimaal werkbaar product, red.) en test dat uit bij de doelgroep. Hebben ze hier inderdaad behoefte aan? Toen ik begon met Hondjeuitlaten, hield ik ook veel enquêtes en diepte-interviews met klanten.
Aan welk advies ik zelf veel gehad zou hebben in de beginperiode? Wees niet bang om hulp te vragen. Ik dacht vaak dat ik iets zelf voor elkaar moest krijgen. Maar er zijn altijd mensen die kunnen helpen. Ook tijdens mijn studie had ik meer vragen kunnen stellen. Als opdrachten niet helder waren, liep ik soms helemaal vast. Wanneer ik meer hulp gevraagd had aan een docent of medestudent, had ik mijn studie misschien eerder kunnen afmaken.
Coronacrisis
Sinds de uitbraak van het coronavirus kunnen veel kwetsbare mensen hun huis niet uit. Dan is het fijn als je hond toch uitgelaten wordt. Ik heb hondenuitlaters in mijn nieuwsbrief opgeroepen om na het uitlaten ook meteen even boodschappen of medicijnen voor iemand mee te nemen. Zo help je elkaar. Volgens mij gebeurt dat ook wel. De laatste maand zie ik een grote toename in het aantal inschrijvingen van hondenuitlaters. Ik vind het mooi om te zien dat mensen naar elkaar omkijken.’
