Het gebeurt niet vaak dat de winnaar van een wedstrijd op boe-geroep wordt onthaald. Tijdens een debateeravond wellicht. Of na een frauduleuze voetbalpot. Bij de finale van de Popprijs van de Hogeschool Utrecht loop je dat risico tegenwoordig evengoed, zo blijkt tijdens de zesde editie van de studenten-Idols in muziektempel Ekko. Een professionele jury, bestaand uit Moke-gitarist Marcin Felis, Daniël Henschel van het Kaasschaafcollectief en PR-specialist Lieke Timmermans, verkiest de band Kensington tot de beste van vijf finalisten. Bij het betreden van het podium wordt de groep echter niet toegejuicht, maar uitgejouwd.
Elke finalist heeft vanavond zijn eigen fanschare meegenomen. Die van Schizoid Lloyd is ’t kleinst. Het symfonische vijftal maakt tijdens de finale van de HU Popprijs dan ook zijn podiumdebuut. In het halfdonker, verscholen achter hun haardossen, barsten ze ook nog eens los in composities voor de fijnproever. Maar Schizoid Lloyd staat er niet zo zeer om in de prijzen te vallen. De mannen zijn er in de eerste plaats voor zichzelf. Bij het eerste applaus glimt frontman Remo Kuhlmann van trots. Dat is hem zichtbaar meer waard dan de te winnen dag in een opnamestudio.
Ook Deviation stelt zich dankbaar op. Zanger Thijs van de Kant prijst onvermoeibaar de andere bands, toch concurrenten, en speelt in de tussentijd pakkende rocksongs in de stijl van Di-Rect. De overige drie finalisten gaan wél voor de prijzen. Sterker nog, Solo’s Army and The Dirt gaat er vanuit dat de hoofdprijs al binnen is. ‘Maar met alleen een mooi plaatje ben je er nog niet’, waarschuwt de jury terecht. Hoewel prikkelend om te zien – een bassiste in bloemetjesjurk, een zanger die letterlijk en figuurlijk niet over het hoofd te zien was – stelt het bloedeloze optreden van de stevige gitaarband teleur.
Het zijn de fans van Solo’s Army and The Dirt die zich het meest laten gelden als Kensington met de hoofdprijs aan de haal gaat, samen met de aanhang van het ska-collectief Santanero. Die laatste band, een aangenaam zooitje ongeregeld in korte broek, wint met diens energieke optreden de harten van het publiek en de daarbij behorende publieksprijs. Dat is hun fans niet genoeg, maar tegen het geweld waarmee Kensington zich het podium toeëigent, is het jolige Santanero nu eenmaal niet opgewassen. Kensington – de enige groep met een medewerker van de Hogeschool in hun midden – kwam, zag en overwon met puntige liedjes en een overdonderend optreden. Dat het publiek hen de overwinning niet gunt, heeft echter niet alleen met afgunst te maken. Tussen de nummers door gedroeg de band zich behoorlijk uit de hoogte. Met zulk gedrag krijg je de handen inderdaad niet op elkaar.
(foto: Pet van de Luijtgaarden)
