‘Vooral die eerste twee weken heb ik een paar keer achter mijn bureautje gezeten en gedacht: waar ben ik aan begonnen? Kan ik nog terug?’ Vijftien jaar lang werkte Francine Brussel als marketeer bij een groot, farmaceutisch bedrijf. Tot het begon te kriebelen, ze daar weg wilde en via LinkedIn een vacature aan de HU voorbij zag komen. Nu is ze sinds 1 mei docent Farmakunde en heeft ze door de coronamaatregelen nog geen student in levenden lijve kunnen zien.
Ze zit in een klein kamertje thuis te werken. De witte muur waar ze op uitkijkt (‘Mijn uitzicht is supersaai’), heeft ze opgefleurd met wat fotolijstjes. Om haar heen een aantal verhuisdozen die nooit zijn uitgepakt. ‘Het kan leuker’, geeft Brussel toe.
Haar wat sombere werkomgeving staat in schril contrast met de energie die ze uitstraalt tijdens het gesprek. Want nu ze docent is, heeft ze het idee dat ze precies op de plek is waar ze moet zijn. En natuurlijk wil ze liever niet op dit kamertje werken maar juist op school. Want studenten zien en door de gangen van de HU lopen, ook dat zijn redenen waarom Brussel docent is geworden. Maar zich uit het veld laten slaan door de coronacrisis, dat gaat niet gebeuren. Dus met veel plezier zoekt ze elke dag haar werkkamertje op om zich te storten op haar nieuwe professie. ‘Het is zo anders dan ik gewend ben’.
Oude baan brak haar op
Brussel heeft haar hele carrière bij dezelfde werkgever gewerkt, de farmaceutische multinational GSK. De consument kent het bedrijf via tandpasta (Aquafresh, Parodontax, ProGlasur) of via de pijnverlichter Voltaren. Maar er worden ook vaccins geproduceerd, zoals reisvaccins of kindervaccinaties.
Een veelzijdige baan waar ze langere tijd veel energie uit haalde, maar de vele reorganisaties en buitenlandreizen braken Brussel, moeder van twee jonge kinderen, langzaam op. Tegen het einde van 2019 kwam er door gezondheidsredenen, en met kerst in het verschiet, een moment van bezinning. ‘Toen dacht ik: als ik heel eerlijk ben, wil ik zo niet door. Maar wat ga ik dan doen?’
Je hart volgen
Een pushbericht op LinkedIn wekte haar interesse. Er werd gezocht naar een docent voor de opleiding Farmakunde. ‘We hebben drie stagiaires gehad, daardoor kende ik de studie al. Ik las de vacature en ik vond het doodeng om het te realiseren, maar ik dacht: dit ben ik gewoon. Volgens mij is dit wat voor mij. Toch heb ik de vacature verder genegeerd. Ik dacht: ik kijk er later wel naar. De volgende dag kreeg ik een appje van een stagiaire: Francine, dit is écht wat voor jou.’
‘En toen werd ik het!’, zegt Brussel blij. ‘Ik verwachtte een beetje te moeten bluffen tijdens het gesprek en dacht: ik lul mij er wel doorheen. Maar het ging zo soepel en ik zat vrolijk op de fiets naar huis. Daar kreeg ik al energie van. Thuis heb ik het nog met mijn man besproken. Het is toch een heel andere baan, geen buitenlandreisjes meer, een hele stap terug in salaris. Maar ik dacht: ik volg mijn hart, hier gaat het echt sneller van kloppen.’
Een nieuwe werkgever via je laptop leren kennen
Brussel is nog nooit van werkgever geruild en leert de HU nu vanachter haar beeldscherm kennen. Ze leert ook online hoe ze les moet gaan geven, wat ze tot haar grote opluchting niet meteen al hoefde te doen. ‘Toen ik 1 mei startte dacht ik: oh my, hoe gaat dat straks? Moet ik dan na één week al college geven? Ik maakte mij er echt druk om.’
Ze volgt nu de vakken waarin ze volgend schooljaar zelf les gaat geven. Tijdens de online colleges krijgt ze mee hoe studenten online hun “eigen apotheek” runnen, ze volgt mondelinge toetsen en stelt daarin ook zelf vragen. En voor en na elk college praat ze met haar collega’s om te evalueren.
Om zich goed voor te bereiden, is Brussel weer in de boeken gedoken. ‘Je zou denken dat doceren na vijftien jaar marketing appeltje-eitje is, maar er zit stiekem toch wel verschil tussen theorie en praktijk. Ik paste op mijn werk theorieën toe zonder dat ik mij ervan bewust was. Ik volgde laatst een college over marketingmodellen en toen dacht ik: dat weet ik echt niet meer! Dus ik moet echt mijn kennis opfrissen.’ Daarnaast volgt Brussel een opleiding tot docent binnen de HU.
Wanneer naar de HU?
Brussel heeft in coronatijd afscheid genomen van haar oude werk. ‘En dat is echt waardeloos. Maar ergens opnieuw beginnen is nog vele malen heftiger. Wat mij aantrok in deze baan is het omgaan met studenten, met mensen. Het gaat nog steeds over mensen, maar er zit een afstand tussen. Fysiek onderwijs kun je niet nabootsen met een computer.’
‘Ik vind thuiszitten niet leuk, maar er zijn ergere dingen’, besluit Brussel. Als haar gevraagd wordt naar een limiet, een punt waarop ze het echt helemaal zat zou zijn en misschien toch weer een andere baan zou zoeken, dan is die er niet. ‘Het zou bizar zijn om volgend jaar nog steeds in deze setting te werken. Maar als dat zo is, dan ga ik deze carrière-switch, waar ik heel bewust over na heb gedacht, nog steeds aan. Ik ga mij natuurlijk helemaal niet door corona op de kop laten zitten. Ben ik daar goed gek! Ik wil dit gewoon erg graag.’
