Om 12:00 uur op Utrecht Science Park even een broodje halen, yoghurt met muesli, lekkere koffie, een wrap. Het klinkt bijna als een ver, nostalgisch verleden. Vier maanden geleden sloten de horecaondernemers van Hogeschool Utrecht plotseling hun deuren. De grote vraag is natuurlijk of ze terug komen in september. Spoiler alert: 7 van de 8 komen terug. Vraag alleen niet hoe. Dramatisch geformuleerd: Het is een grote sprong in het diepe en de kans is groot dat er in oktober een aantal verdronken is.
Frank Renfurm houdt zijn beide zaakjes Zenwich café en Lucy & Suzy open, op hoop van zegen.
‘Vanaf 31 augustus zijn we er weer, voor de studenten en de medewerkers. Met mijn derde zaak in het centrum gaat het redelijk en verder werk ik tachtig uur per week om de leningen af te betalen en mijn personeel in dienst te houden. Het gezin lijdt eronder, maar heeft er begrip voor. Weet je: het leven is onzeker en het enige wat je kunt doen is doorzetten.’
Wim van de Poel (Koffiezaak Mams, Heidelberglaan 15) heeft nog steeds 24 mensen in dienst voor zijn twee zaken in Utrecht en Arnhem. ‘Een vast contract hoort erbij als je goed voor je mensen zorgt.’
Op de vraag of hij terugkomt in De Uithof in september, antwoordt hij lachend: ‘Dat was ik wel van plan. Laatste week van augustus zijn we weer van de partij.’ Vroeger stonden ze er met zeven man, nu zullen het er twee zijn.’
Van de Poel heeft gehoord dat de bezettingsgraad twintig procent zal zijn, maar is vooral benieuwd naar de roosters. ‘Ik was vroeger niet zo’n fan van school en als de studenten straks maar twee uur les hebben, komen ze daar echt hun bed niet voor uit. Wanneer ze van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat blijven hangen, stijgen de kosten van ons personeel weer de pan uit. Ik heb niets aan lokalen en percentages; laat me in godsnaam weten hoeveel mensen er per uur worden verwacht. Er zal toch wel iemand zijn die die cijfers heeft?’
Verder maakt hij zich maar matig zorgen. Hij heeft naast studentencomplex IBB een zaak waar 75 studenten met hun laptopje kunnen zitten. ‘We delen komende weken veel gratis koffies uit, dus kom vooral kijken, hier in Sequoia.’
In Amersfoort gaat de kantine na de zomer open. Maar Joyce van Leeuwen verkeert nog in onzekerheid over details. ‘We moeten het doen met een kwart van de mensen, dus wellicht vernauwen we de openingstijden van 11 tot 14 uur en beperken we de kaart. We hebben nog niemand ontslagen, maar alle aflopende contracten zijn niet verlengd. “Natuurlijk verloop,” heet dat. Zolang de NOW-regeling er is, blijft ons personeel in dienst. Daarna kan dat niet meer.’
Van Leeuwen werkt zo mogelijk harder dan ooit. Catering bij diploma-uitreikingen, onderhandelingen met schoolleidingen en leveranciers: voorlopig gaat familie Van Leeuwen niet op vakantie.
Voor David d’ Aguanno (Via Vai, Heidelberglaan 15) stond het het water hem in mei nog aan de lippen en hij noemde het een kwestie van tijd voordat hij failliet was. Inmiddels slaapt hij weer rustiger. In september komt hij terug, desnoods met één man personeel. Hij lacht geheimzinnig. ‘Ik ga misschien elders een tweede zaak openen, maar schrijf dat maar niet op.’
En de kantine op Padualaan 97? Twee soorten soep, broodjes, karnemelk, spekkoek… Jos, van Vitam, belt ons terug: ‘Nee, we hebben nog geen nieuws. Komen de anderen terug? Wij weten nog van niets. We willen graag, maar hebben nog geen fiat van de HU. Als het goed is, horen we het vandaag.’
STREAT (populair vanwege zijn sappige hamburgers) gaat het niet redden en dat is een bittere pil voor Stijn, Corina en Yalcin. Corina werkt er al 25 jaar. Vorige week hoorde ze van het hoofdkantoor dat de stekker eruit gaat. Drie maanden brachten ze hun tijd door met wat sporten en wachten, het zwaard van Damocles boven het hoofd.
In mei zei Stijn Martens daarover: ‘Ons voordeel is dat we onderdeel zijn van Sodexo. Alle plannen liggen klaar om straks te openen in de anderhalvemeter-samenleving. Daar zijn we ook echt aan toe, want de batterijen zijn nu wel opgeladen. We willen eten maken en mensen zien.’
De laatste dagen haalt Martens met zwaar gemoed de apparaten weg en maakt de boel schoon. ‘We mogen aan de pers niet vertellen wat we gaan doen, maar het is natuurlijk logisch dat grote bedrijven als Sodexo in zijn personeel zou gaan snijden. Corina vindt het verschrikkelijk en hoopt dat ze elders binnen de HU nog aan het werk kan.’
Hoi Anh was niet bereikbaar. Maar Aukje Timmer kan alvast verklappen dat zij ook blijft voortbestaan, met Vietnamese broodjes en saladerollen. Timmer is van Hogeschool Utrecht de contactpersoon voor de horecaondernemers. Ze moest hen iedere keer met lood in de schoenen vertellen dat er nog geen nieuws was. Over Vitam zegt ze: ‘Natuurlijk komen ze terug. We moeten alleen nog praten over de vorm.’
Timmer is blij dat bijna iedereen er in september weer is. Voor STREAT vindt ze het sneu, maar het biedt kansen voor de rest in de Foodcourt, zo redeneert ze, want ‘de taart is al niet zo groot.’
Bedrijfscateraars hebben het ongelooflijk zwaar, vertelt ze. ‘De één na de andere valt om. De NOW-regeling stopt zoals het er nu uitziet op 1 oktober, dus daarna moeten we zien hoeveel er overblijven. De roosteraars zijn op dit moment aan het uitrekenen hoeveel mensen we straks op school krijgen, uitgaande van vijf vierkante meter per persoon.’
Op de vraag of de HU de ondernemers nog korting in de huur kan bieden, antwoordt Timmer: ‘Het is op dit moment niet zo handig om daar een uitspraak over te doen.
Op strenge toon vraagt ze me: ‘Maak je er een leuk stuk van? Dat hebben ze nodig. Zet ze in de schijnwerpers en laat iedereen weten hoe stoer ze het doen.’
Meer lezen over deze mensen? Ik heb overal rekening mee gehouden, behalve met een pandemie
