Vorige week is het studiejaar 2020-2021 officieel geopend. Tijdens deze middag is het jubileumboek Altijd onderweg, 25 jaar Hogeschool Utrecht gepresenteerd. Daarin lees je onder meer over alle architectonische veranderingen in De Uithof, interviews met alumni over hun eerste studiejaar in Utrecht en een uitgebreid verhaal over de fusie in 1995.
Een ‘moetje’
‘Het begint allemaal met een “moetje” in 1995,’ zo is te lezen in het voorwoord Altijd onderweg, 25 jaar Hogeschool Utrecht. ‘Heao’s, sociale akademies, fysiotherapie- en docentenopleidingen worden tot een huwelijk gedwongen. Ze moeten met elkaar verder onder de paraplu van Hogeschool van Utrecht. Dat is die eerste jaren niet eenvoudig. Ieder instituut wil z’n eigen sfeer en identiteit behouden en zet de hakken in het zand.’
Toch komt het goed, lezen we verderop: ‘Nu zitten economen bij journalisten, zorgen minoren voor kruisbestuiving tussen opleidingen en studenten en heeft het hbo-onderzoek een grote vlucht genomen na de komst van lectoren en kenniscentra.’
Van vakspecialist tot coach
Dit jubileumboek staat niet alleen uitgebreid stil bij (de hobbels van) deze fusie, maar geeft ook het woord aan alumni. Zij blikken terug op hun eerste jaar. Het gaat over het maken van vrienden, het vinden van een kamer, kiezen voor een studentenvereniging – onderwerpen die tot op de dag van vandaag leven bij studenten.
Naast oud-studenten komen ook de docenten aan bod. Zo spraken de auteurs van dit jubileumboek met een aantal (oud-)docenten van verschillende opleidingen over veranderende rollen en uitdagingen. Want in 25 jaar is er veel veranderd voor de hogeschooldocent. ‘Vroeger ging het voor tachtig procent om je specialisme en voor twintig procent om je didactische vaardigheden.’ Tegenwoordig is de docent naast vakspecialist ook organisator, co-creator en coach. En dat brengt zowel voor- als nadelen met zich mee.
Benieuwd naar deze verhalen? Je vindt ze in Altijd onderweg, 25 jaar Hogeschool Utrecht, dat vanaf nu via deze link te downloaden of te bestellen is.
