In deze serie interviewen we HU-studenten die een eigen bedrijf zijn gestart. In aflevering acht: Arnout Ulenberg (25), oud-student Werktuigbouwkunde. Hij mag zich na het opzetten van meerdere bedrijven een expert noemen op het gebied van studentenstart-ups. Inmiddels werkt hij met anderen aan een nieuw project. ‘Je leert ontzettend veel in de praktijk, van het ondernemen zelf en écht op je bek kunnen gaan.’
Wat houdt je nieuwste project ‘een nieuw carbon credit-system’ in?
‘Eén carbon credit is een verhandelbaar certificaat voor de uitstoot van één ton CO2. Projecten die uitstoot van broeikasgassen verminderen, verdienen carbon credits. (bijvoorbeeld door zon- en windenergie). Andere bedrijven kunnen deze credits kopen zodat zij op papier minder CO2 uitstoten. In de praktijk kunnen zij dus evenveel blijven vervuilen, maar administratief minder CO2 produceren. Het is daarom de vraag hoe effectief ze zijn om de klimaatproblematiek te bestrijden.
Eén credit – oftewel: één ton CO2 – is momenteel te koop voor een bedrag tussen de twee en vier dollar. Dat is een schandalig laag bedrag. Met dit huidige project willen we een platform opzetten waar voor iedereen inzichtelijk gemaakt kan worden waar de credit vandaan komt en voor welke tijdspanne hij geldig is. Op die manier willen we het carbon credit-systeem eerlijker, transparanter en begrijpelijker maken.
Ik denk dat ondernemers mensen zijn die de wereld willen verbeteren, een impact willen hebben. Met dit project heb ik het idee dat ik dat kan doen, dat is heel tof.’
Wanneer begon het ondernemerschap?
‘Ik ben altijd een ondernemend type geweest. Vroeger handelde ik in computers, gadgets en vuurwerk. Mijn eerste inschrijving bij de Kamer van Koophandel was in 2016. Ik had net een jaar Werktuigbouwkunde aan de HU afgerond. Die studie was voor mij toen weinig creatief, maar ik leerde veel over materialen, sterkteleer, dynamica et cetera.
Bij ons thuis hadden we in die periode een probleem. Mijn vader had een aquarium en de vissen bleven er maar uit springen, niet echt handig. Ik zette mijn kennis in, ging aan het tekenen en zo ontwierp ik een oplossing voor het probleem met de springende vissen. Ik kocht een 3D-printer en bewapend met een geprint prototype ging ik naar de aquariumzaak van mijn oom. Hij stelde voor het aan een groothandel te pitchen.
Ik was toen achttien en had geen idee hoe ik een contract moest opstellen. Ik had geen enkele clausule opgenomen over een minimale afname en wanneer het in de winkels moest verschijnen. Dat product is uiteindelijk pas in 2018 op de markt gekomen. Haha, dat gebeurt me nooit meer.’
Welk bedrijf volgde op Bananaquarium?
‘De afgelopen jaren deed ik een studie Industrial Design aan de Technische Universiteit Eindhoven en volgde ik een ondernemerstraject. Tijdens een vak begon ik te lezen over de groei van baby’s. Haha. Mensen moeten op een bizar hoog tempo ontzettend dure spullen aanschaffen voor hun rap groeiende baby. Negen van de tien keer verdwijnen al die producten – als de baby ze ontgroeid zijn – op de vuilnisbelt. Dat is toen Yumii ontstond: een abonnement op babyuitzet. Ouders betalen een vast bedrag per maand en krijgen daarvoor de babyspullen die ze op dat moment nodig hebben.
‘Ik ben vaak verdrietig geweest over hoe weinig het ondernemerschap tijdens mijn studies werd gestimuleerd’
Inmiddels zijn we gestopt met Yumii. Niet omdat we het geen goed idee vonden, maar omdat ons team bestond uit drie mannen tussen de twintig en 24 jaar. Eerlijk gezegd zat niemand op dat moment te denken aan baby’s any time soon. Er was een te grote afstand tussen ons product en wie wij waren als ondernemers. Daarnaast was ik aan het afstuderen en kon ik dat niet combineren met fulltime een bedrijf runnen.
Toch geloof ik nog steeds in het concept. Wie weet neemt iemand Yumii binnenkort over.’
Hoe heb jij de combinatie van studeren en ondernemerschap ervaren?
‘Ik ben vaak verdrietig geweest over hoe weinig het ondernemerschap tijdens mijn studies werd gestimuleerd. Een ondernemer is voor mij iemand die waarde probeert toe te voegen aan de wereld – niet per se iemand die zich bezig houdt met dropshipping (het doorverkopen van andermans producten via een eigen webshop; red.) of bezig is met snel rijk worden. Ondernemen in die zin vraagt minimaal fulltime effort. Het is altijd in je achterhoofd, bij alles wat je doet. Je leert ontzettend veel in de praktijk, van het ondernemen zelf en écht op je bek kunnen gaan. Als daar weinig ruimte voor is, dan vind ik dat verdrietig.
Mijn advies voor studenten die een start-up willen beginnen is: ga voor je idee, maar houd je ogen open. Dat wil zeggen: je hebt maar een beperkte hoeveelheid energie, houd in de gaten dat het je niet te veel gaat kosten. Alle tijd die je in je bedrijf en idee stopt, kan ten koste gaan van sociaal contact met familie en vrienden bijvoorbeeld. Als ík alles opnieuw had kunnen doen, dan had ik misschien meer tijd gestoken in ondernemen en minder in studeren.’
Meer lezen over studenten en hun start-up? Hier vind je de eerder verschenen artikelen uit deze rubriek.
