William Sutcliffe – Als jij maar gelukkig bent

Moederliefde is prachtig, maar een teveel aan moederliefde kan – op z’n zachtst gezegd – behoorlijk vermoeiend zijn. Een ware nachtmerrie wordt het pas als je moeder ineens onaangekondigd voor je deur staat met de mededeling dat ze een week blijft logeren om jóu te redden. Precies dat overkomt drie 34-jarige ‘jongens’ in Als jij mij gelukkig bent, het vijfde boek van William Sutcliffe (1971). Deze Brit, vooral bekend van zijn backpackroman Ben jij ervaren?, is een held in het beschrijven van hedendaagse, tragikomische conflicten. Het plot in dit nieuwste boek is zo ijzersterk dat je Sutcliffe de enigszins uitgekauwde opzet van drie parallelle, om en om vertelde verhalen direct vergeeft. De moeders en zonen houden van elkaar en kennen elkaar door en door, wat hun gestokte communicatie en de bakken schuldgevoel over en weer vreselijk (ontroerend) maakt. De moeders bedelen om écht contact, erkenning en kleinkinderen, hun zonen hebben op dat vlak weinig tot niets te bieden. De een leeft in een fake en leeg glamourwereldje in hartje Londen, de ander woont in een homocommune terwijl hij voor zijn moeder nog niet uit de kast is en de derde leidt een kluizenaarsbestaan sinds hij zijn laatste relatie heeft verbroken. Toch laten ze alle drie hun ongenode gasten binnen, want hé: het blijft toch je moeder…
Uitgeverij Prometheus (329 pag, 19,95 euro)