Tialda Sikkema is docent bij HBO Rechten en haar column verschijnt elke twee weken.
Op de route naar De Uithof is het gemakkelijk juwelen vinden. Vlakbij Galgenwaard rollen roodbruine kastanjes over de weg. Ze verpulveren soms onder mijn fietsbanden, maar de meeste ontwijk ik met succes. De zon weerkaatst erin nu ze nog vers uit hun bolster komen. En als het jaargetijde van de kastanjes is aangebroken, is het ook tijd om studenten uit te zwaaien bij de diploma-uitreiking.
De sfeer is vrolijk in de lokalen waar onze glanzende deeltijdstudenten zitten, met hun partners of ouders erbij. Bloemen, dozen chocola en mooie woorden, tranen en toekomstplannen want het diploma opent de deur naar een master, een promotie of een carrièreswitch. Maar dit jaar zijn er een paar dingen anders.
Ten eerste doe ik een tiktokdansje door elke student met bijpassend armgebaar te vragen naar de ‘voorkeursfelicitatie’: afstand (armen gekruist voor de borst), hand (hand stukje uitsteken) of omhelzing (armen wijd). Ten tweede is er een soort plastic poppenserviesje bij de borrel geleverd waarvan na verloop van tijd blijkt dat het de bedoeling is om daar de wijn uit te drinken, wat een moeder doet opperen dan maar rechtstreeks uit de fles te drinken. Ten derde zijn we de cadeautjes vergeten.
Ten vierde zeg ik dit jaar dag tegen de student van wie de vader niet meer kan zeggen dat ze de slimste persoon is zonder diploma en ook dag tegen de student die me negeert, dag tegen de student die haar voldragen baby verloor toen ze in het tweede jaar zat en die ik nu eindelijk in levenden lijve kan zeggen dat het zo’n verdriet moet zijn. Dag tegen de dyslectische student die na de zoveelste onvoldoende met mij samen een plan de campagne had gemaakt en die weer moed kreeg, en dag tegen de student die vader werd van een dochter die rozijntjes eet op zijn schoot terwijl hij luistert naar zijn speech.
Als alle studenten en hun aanhang zijn vertrokken, proberen we uit hoeveel van die kleine glaasjes wijn er nog uit de geopende fles witte wijn gaan. Het is al bijna donker en we klinken op de geslaagde dag. Hopelijk is mijn hoofd morgen niet al te zwaar. Want er is werk aan de winkel voor mijn ruwe bolsters uit het eerste jaar.
Ook interessant: Wat the f*ck is eigenlijk een HSR?
