De meest voorkomende manier om een nieuwe huisgenoot te zoeken? Een hospiteeravond. Online zijn er veel tips te vinden over waar je op moet letten als je gaat hospiteren, maar waar letten ze nou écht op? Vijf studenten biechten het eerlijk op.
De eisen beginnen op Facebook
Het begint bij het bericht dat meestal in een Facebookgroep verschijnt: de eerste eisen worden gesteld. De studenten die reageren moeten daaraan voldoen. ‘Wij waren op zoek naar iemand die het leuk vindt om samen dingen te doen, van uitgaan houdt en niet vies is van een drankje’, zegt afgestudeerd rechtenstudent Paul (24).
Hij vervolgt: ‘We vermelden ook altijd of we op zoek zijn naar een man of een vrouw, maar mocht het andere geslacht toch een leuk mailtje gestuurd hebben, dan maken we daar een uitzondering voor.’ Voor vierdejaarsstudent Journalistiek Nikki (21) is dat uitgesloten. ‘Geslacht is belangrijk. We wonen gemengd en willen een even aantal. Als een jongen weggaat, willen we daar een jongen voor terug.’ Vierdejaarsstudent Fine Art & Design in Education Jip (22) vindt vooral: ‘Ze moeten van opruimen houden en schoon zijn.’
No internationals please…
De studenten weten vooral heel zeker wie ze niet in huis willen. ‘No internationals’ stond bovenaan het bericht van Paul. ‘Als je internationale studenten in huis haalt en de rest Nederlands is, hebben ze het minder naar hun zin. De Nederlandse studenten blijven namelijk gewoon Nederlands praten.’ Dat is niet het enige: ‘Internationale studenten blowen veel, drinken veel, feesten veel. Ze hebben vaak een vakantiegevoel.’ Eerstejaarsstudent Farmakunde Laura (20) heeft niets tegen buitenlandse studenten, maar voelt zich beter met Nederlandssprekende studenten in huis. ‘Ik gun ze een kamer, maar als je al met vier meiden woont die Nederlands spreken ontstaat een taalbarrière.’
Nikki zet nooit iets over internationale studenten in haar bericht. ‘Ze reageren toch wel, dus je kan die mails er net zo goed uit filteren.’ Ze zou ze ook niet snel in huis nemen. ‘Vaak hebben ze een andere manier van leven, eten, een ander ritme. Dus nee, wij voelen daar niks voor.’
Niet alleen internationale studenten zijn minder welkom in deze studentenhuizen. ‘Als je een vriendje hebt maak je ook minder kans. Die krijg je er dan namelijk bij en daar hebben we geen zin in’, zegt Jip.
Geen standaard mailtje
Er zijn nog meer factoren waarnaar gekeken wordt bij het uitzoeken van een nieuwe huisgenoot. ‘Bepaalde studies zijn een nee; dat is dan omdat er al te veel mensen iets in die richting doen.’ Paul: ‘Vrienden van huisgenoten willen we er ook niet in, want we willen niet dat er groepjes ontstaan.’
De gegadigden mogen ook niet te jong (onder de 18) of te oud (boven de 25) zijn’, zegt Paul. Nikki is het met hem eens. En op bepaalde mails knapt ze af. ‘Een attitude hebben of geen foto erbij.’ En de toon is van belang. ‘Er moet humor in zitten, niet zo’n standaard bericht’, zegt eerstejaarsstudent Human Resource Management Silke (21).
De vleeskeuring zelf
En dan komt de avond van de vleeskeuring. ‘Ik denk daarbij aan meerdere dingen; hoe ziet iemand eruit? Hoe komt iemand binnen? Sommige mensen komen al veel te luid en extreem binnen, dat vind ik echt een afknapper’, zegt Paul. ‘Gematigdheid vind ik belangrijk. Er onverzorgd uitzien vind ik ook een afknapper. Of met de auto komen, waardoor je niet kan drinken.’
Jip vindt het ook prettig als iemand wat bescheidener overkomt, niet gelijk zo haantje de voorste. Volgens haar moet iedereen een kans krijgen om iets over zichzelf te vertellen. ‘Echt een afknapper als iemand door een ander heen praat.’ Nikki vindt het geen afknapper als iemand aan de cola gaat. Ze wil haar huis alleen niet delen met een einzelgänger. ‘Als je alleen maar houdt van rust en het liefst altijd alleen bent moet je niet in een studentenhuis willen wonen.’ Ook Silke zit niet op een geest in huis te wachten. ‘Ik vind het kut als iemand laat merken dat ze niet veel tijd in het huis kan investeren.’
Na afloop: stemmen (en ruzie)
Als de hospitanten de deur uit zijn komt het moment van stemmen. Paul heeft daar met zijn huisgenoten iets slims op bedacht. ‘Wij hebben van te voren altijd voor iedereen een slide in een PowerPointpresentatie gemaakt. We gaan alle slides af en stemmen totdat er nog maar één iemand overblijft. Dat is wel altijd redelijk moeilijk met zeventien man.’ Ook bij Jip in huis gaan ze ongeveer op deze manier te werk. ‘Gewoon discussiëren totdat er iemand meeveert. Dit kan af en toe leiden tot ruzie, vooral als je met zes meiden woont.’
Nikki woont met vier personen samen, dus bij haar gaat het gemakkelijker. ‘Na iedere ronde doen we een korte pauze en bespreken we wat we vonden. Aan het einde ga je stemmen en geef je argumenten voor of tegen. Je denkt ook rationeel na over wat handig is. Ik heb bijvoorbeeld genoeg vriendinnen die ik supergezellig vind, maar waar ik niet mee zou willen samenwonen.’
