Büsra Kondakçi studeert Journalistiek aan de HU en schrijft soms een column voor Trajectum.
Ons hart gaat er sneller van kloppen. We raken letterlijk opgewonden. Onze portemonnee voelt voller aan. We denken dat we slimme koopjes doen. Door al die kortingen van Black Friday.
Het is een van die Amerikaanse trends die is overgewaaid en wij kunnen hem maar al te goed waarderen. Ook ik was een van die fans en zou mijn Klarna limiet al hebben bereikt.
De verleiding was groot. Ik zag schoenen die ik nog heel graag wilde hebben. Een jas die ik misschien toch nodig had, want het is fucking koud. En die ene broek die er eindelijk in mijn maat was.
Maar je meid heeft zich kunnen inhouden hoor.
Al ging dat niet zonder slag of stoot. Ik heb een mandje gevuld en toen snel dat tabblad afgesloten, het uit mijn geschiedenis gewist, hopend dat het me niet meer zou achtervolgen in koeienletters als advertentie op mijn insta feed.
Ik heb mezelf tegen kunnen houden, want ik kan nog even vooruit met de zooi die ik al heb van voorgaande shop-buien. En anders weet ik nog wat tweedehands winkeltjes af te struinen voor wat nieuwe pareltjes.
En elke keer als ik me er weer bijna aan toe geef, herinner ik mezelf eraan dat het slecht is voor het milieu (gore textielverf, gore zeecontainers en gore vuilniswagens) en dat mensen er aan de andere kant van de wereld ziek weinig voor worden betaald. Dan krijg ik het niet over mijn hart op die ‘betaal later met Klarna’- knop te drukken. Ook wel beter zo, voor mijn bankrekening die toch al magertjes is. Ik blijf tenslotte een skere student.
