Tialda is docent bij hbo Rechten en schrijft columns voor Trajectum.
Na de kerstvakantie is het ’s ochtends zo donker op weg naar de Padualaan dat ik even moet nadenken of ik op de heen- of op de terugweg ben. De heenweg, want ik loop de trap op naar de eerste etage. Niet af. De bamboetuin aan de andere kant van de ramen. Studenten her en der aan de hoge tafels. En iets vreemds. Ik loop op een van de ruiten af en zie dit:
Eerst kijk ik even naar beneden of het dier daar niet ter ziele op de grond ligt, maar er is niks te zien. Dan denk ik na over buiten en binnen, spiegels, grenzen en het gedicht van Ingmar Heytze over een vos onder het ijs (Alle goeds, 2001) (Lees het!). Laat ik ook die pen weer eens proberen, denk ik, dus hou je vast:
De lucht hield op
De lucht hield op
Bij een glazen muur die
Het einde van de weg markeert
Tot hier en niet verder
Wat je hierachter ziet is niet voor jou
Alleen wie de goede deur neemt, komt hier binnen
Ik wilde dat ik buiten was. Schaatsen ofzo.
Een vos onder het ijs zien en niet
Het daguerreotype van een uil tegen de ruit van de faculteit
