Verpleegkundestudent Carina Hooikaas (48) kreeg bijna vier jaar geleden de diagnose multiple sclerose (MS). ‘Ik denk dat het halve ziekenhuis me heeft horen huilen toen ik dat hoorde.’
Op maandag 29 mei beklimt Carina de Mont Ventoux om geld in te zamelen voor onderzoek naar MS.
Het duurde even voor Carina gediagnostiseerd werd. ‘De huisarts zei dat mijn symptomen voorbodes konden zijn van migraine, of een herpesvirus. Ik moest afwachten. Later ben ik doorgestuurd naar de neuroloog om een MRI-scan te maken. Toen werd alles duidelijk.’
Carina’s diagnose kwam laat. ‘Normaal krijgen mensen de diagnose tussen de 20 en 30 jaar. Toen ik op mijn 44e de diagnose kreeg, was dat een klap in mijn gezicht’, vertelt ze. De eerste keer dat ze merkte dat iets niet klopte was schrikken. ‘Anderhalf uur lang was mijn gezicht aan één kant doof. Daarna ben ik een week bijna blind geweest, en nog steeds zie ik alles dubbel. Sinds dit voorval heb ik in de hele rechterkant van mijn lichaam minder kracht. Vooral als ik moe ben moet ik bewust m’n rechtervoet hoger optillen om niet te struikelen.’
MS is een onvoorspelbare ziekte, waarbij de laag om de zenuwen aangevallen en beschadigd wordt. ‘Ik ben een mens dat houdt van zekerheid; MS is allesbehalve zeker. Komt er een nieuwe ontsteking? Waar komt ie dan? Wat gaat het veroorzaken? Gaat het dan over, of niet? Geen van deze vragen zijn te beantwoorden. Dat vind ik het moeilijkste.’ Denken aan de toekomst? ‘Ik maak geen lange termijnplannen en stel dingen die ik wil doen niet uit, want misschien lukt het niet meer over vijf jaar.’
Doorzetten
Dat Carina MS heeft, houdt haar niet tegen om de 21,6 kilometer lange klim over de Mont Ventoux te wagen. ‘Het wordt zwaar, maar gelukkig krijg ik steun van mijn jongste zoon, Merlijn. Hij twijfelde geen seconde om mee te gaan.’ Samen vormen zij: Team Toos. Haar man en oudste zoon wachten hen bovenaan de berg op, waarna ze met de auto naar beneden rijden.
Carina klimt niet alleen om geld op te halen. ‘Ik wil ook iets aan mezelf bewijzen. We zijn al een jaar in de sportschool aan het trainen voor de klim. Er komt veel kracht op je scheenbenen te staan, met normaal wandelen is dat niet’, vertelt ze. Om zijn moeder te steunen stelde Merlijn voor na iedere vijf kilometer te gaan zitten, om te rusten. Daar moest Carina niets van weten. ‘Ik zei: dat gaan we niet doen. Als je gaat zitten worden je benen loodzwaar. We gaan gewoon door!’
Riskant
De klim kan gevaarlijk zijn. ‘Er zitten altijd risico’s aan vast. Mijn rechterbeen kan door de MS moe worden, dus de kans op vallen is groot. Maar er is goede begeleiding, dus maak ik me geen zorgen.’ Wel denkt ze mentale obstakels tegen te komen. ‘Het is confronterend, omdat je weet voor welke ziekte je loopt. Als ik mensen zie die uitvallen of slechter lopen dan ik, dan zou dat weleens lastig kunnen worden voor me.’
Er doen tachtig teams mee met de klim, variërend van mensen alleen, tot groepen van vijftig personen. ‘Er is ook een team bestaande uit mensen met MS die al niet meer goed kunnen lopen. Die doen een soort estafette’.
Carina heeft al aardig wat geld ingezameld, maar er is veel meer welkom. ‘Op dit moment hebben we 130 donaties binnen, die samen 3000 euro hebben opgebracht. We hopen dat we er nog iets bij kunnen sprokkelen.’ Volgend jaar is ze van plan weer mee te doen aan de klim. ‘Zolang ik kan lopen, loop ik. En is dat niet meer zo, dan doen mijn jongens het voor me.’
Wil jij Carina sponsoren? Dat kan via deze link:
