Jester (25) studeert Journalistiek aan de HU en schrijft columns voor Trajectum
Het is een doodnormale woensdagmiddag. De grootste angst van elke HU-student wordt waarheid voor mij. Wat er te gebeuren staat is nog erger dan een lege koffiemachine of een gefaald tentamen. Ik moet printen.
Net als de meeste uitwonende studenten bezit ik geen printer. Waarom zou ik? Inkt is superduur en de HU heeft veel printers. Die we kunnen gebruiken… toch? Ik bedoel: we betalen genoeg collegegeld om af en toe een papiertje met wat inkt te kunnen pakken. Maar nee, je moet er ook nog voor betalen. Je moet namelijk eerst geld opladen naar je ‘printeraccount’. Als dat een keer is gelukt moet je er nog achter zien te komen hoe je jouw document op de gewenste printer laat uitprinten. Ik zal alvast heel eerlijk met je zijn lieve lezer: zover kwam ik niet.
Ik had nog print-tegoed van mijn eerste jaar. Toen was het mij wel gelukt om te printen op een blauwe maandag. Een docent pakte mij aan mijn hand vast om mee te lopen naar een printer en legde mij in Jip en Janneke taal uit hoe dat moest. Destijds was het iets lastigs met een ov kaart.
Nu raakte ik verdwaald en daar bleef het bij. Ik had mijn document ge-upload en drukte op print. En vervolgens werd het stuk geprint las ik op mijn scherm, maar uit welke printer kwam het document? Het kon op dezelfde vloer zijn, in het zelfde gebouw, hopelijk op dezelfde campus. Met een beetje pech moest ik helemaal met het OV naar de HU in Amersfoort om je A4-tje op te halen. Mits ik hem daar dan wél zou vinden natuurlijk.
Ja printen op de HU is mogelijk als je een speurhond bent of zeer ervaren. Voor simpele sukkels zoals ik is printen op de HU een luxe die ik niet heb. Dus in al mijn wijsheid stapte ik naar een docent om te vragen hoe het moest waarop deze zei: ‘Geen idee, ik vraag het ook.’ Daarna keek ik om mij heen en zag ik bij elke printer een verward groepje mensen staan.
