Als docent vind je het vervelend als studenten niet op tijd komen. Maar je weet dat sommige van je collega’s er ook een handje van hebben. Wie spreekt hen er op aan?
Als je zeven weken achter elkaar lesgeeft, zit daar een opbouw in en wil je dat de studenten de hele serie volgen. Daarom hebben sommige cursussen een aanwezigheidsverplichting, soms van 80% om de mogelijkheid te geven een keer ziek te zijn of om naar de dokter te gaan. Er zijn studenten die calculerend dan precies 20% afwezig zijn. Die verplichting zou wettelijk zelfs niet mogen, maar het is een stok achter de deur. De beste remedie is natuurlijk om heel goed les te geven, zodat de studenten gewoon aanwezig willen zijn. Er lopen gelukkig docenten rond die dat voor elkaar krijgen.
Kijken we nu naar de aanwezigheid van docenten op open dagen, bij teamvergaderingen, of bij diploma-uitreikingen, dan zijn die vaak op één hand te tellen. Ja, degenen die achter de tafel zitten om de diploma’s te controleren en ervoor zorgen dat de student een handtekening zet. Die zijn er wel. Maar waar zijn al die andere docenten. Enkelen hebben afgezegd, want ze moesten lesgeven. Waar waren die anderen? Goed voorgaan doet goed volgen.
