De Olympische Spelen zijn voorbij en de Nederlandse sporters zijn met vele medailles teruggekeerd. Niet alleen zij hebben hard gewerkt, ook negen studenten en twee docenten moesten topprestaties leveren. Bram Janssen, Nelson Valkenburg en Suzanne Streefland spreken samen met begeleider Gert-Jan Peddemors over de ervaringen bij hun werk in het Holland Heineken House.
Wat deden jullie in het Holland Heineken House?
Bram Janssen: ‘Wij hebben onder begeleiding van onze docenten een dagelijkse krant The Daily Dutch gemaakt voor sporters en geïnteresseerden. Het was een feelgoodkrant met nieuws over huldigingen en sportprestaties, maar ook rubriekjes waarin oude-sporters olympische herinneringen ophaalden en een column.’
Wat vond je van het Holland Heineken House?
Nelson: ’Het was een dorp met veel gebouwen, waar je kon eten en winkelen. Er konden tussen de 5000 tot 6000 man in.
In de vorige editie van Trajectum zei medestudent Meike Wijers, dat het waarschijnlijk zwaar zou worden?
Nelson Valkenburg : ‘We maakten dagen van soms wel dertien uur. We begonnen rond enen in de middag met een redactievergadering. ’s Avonds tegen negenen moest je verhaal klaar zijn. Dat lukte niet altijd, zeker niet als we een huldiging hadden. Dan werd het wel eens nachtwerk.’
Bram: ‘Het was druk, maar ik had het er voor over.’
Wie hebben jullie geïnterviewd?
Gert-Jan Peddemors (lachend): ’Heb je even? Bijna iedereen!’
Hoe was het Oranje-gevoel in Peking?
Nelson: ’Het was één groot feest met hoog Wolter-Kroes-gehalte. Iedereen deed mee.’
Bram: ’We hebben in het Holland Heineken House geen Chinees gezien! Het zat elke dag vol. Daar had de organisatie niet op gerekend. Die waren bang dat er te weinig animo zou zijn en deelden in eerste instantie gratis entreetickets uit aan Chinezen. Ik was na drie weken het ‘Viva Hollandia’ wel zat, en daarom gingen we ’s avonds zelf de stad in.’
Gert Jan:’Ik vond het Holland Heineken House soms iets té druk en heb niet bij elke huldiging bijgewoond. Het was zo vol en warm!’
Wat was de mooiste huldiging?
Suzanne Streefland:’Die van Deborah Gravenstijn. Ze won met judo net geen goud, maar zilver. Ze was zo blij. Het was een van de eerste huldigingen, dat maakte het speciaal. De waterpolodames en hockeyvrouwenhuldigingen waren ook leuk. De meiden gingen daarna het publiek in.’
Nelson: ‘Ik vond die van judoka Ruben Houkes de mooiste. Hij won brons. Het was de eerste huldiging in het Holland Heineken House, dat vond ik speciaal om mee te maken.
Bram: ’Marianne Vos, die stond te huilen op het podium.’
Hoogtepunten?
Nelson: ‘Dat was voor mij het interview met oud-olympisch kampioen schaatsen Johann Olav Koss, de initiatiefnemer van Right to Play. Dat is een organisatie die alle kinderen in de wereld wil laten spelen. Hij is altijd al een van mijn helden geweest. In de laatste editie van onze krant kon ik hem uitgebreid interviewen.’
Suzanne: ’De interviews met Balkenende, Willem Alexander en Maarten van der Weijden. Die had net goud gewonnen met zwemmen en iedereen wilde hem interviewen. Wij mochten hem als een van de eerste spreken. Met Willem Alexander had ik mazzel. Ik kwam hem tegen in de gang en kon hem zo een paar vragen stellen.’
Bram: ‘Het mooiste was de dag na onze eerste krant. Je zag, dat veel mensen hem lazen. Mijn persoonlijke hoogtepunt was het interview met Inge de Bruijn. Alles ging namelijk mis. Mijn recorder deed het niet en zij moest snel weg. Later sprak ik haar en hadden we zo’n leuk gesprek dat ze de tijd vergat.’
Dieptepunten?
Nelson: ‘Toen ik thuis kwam en weer alleen was.’
Gert Jan: ’Dieptepunten hebben we niet gehad. De eerste dag ging alles mis. Er was een huldiging van Houkes waarbij Willem Alexander en Maxima aanwezig waren. Wij kwamen er niet in met onze camera. De AIVD nam alles over. We zijn toch doorgelopen, achteraf kregen we excuses. Het was een misverstand van beide kanten. Daarna kregen we zelfs voorrang op de NOS om de sporters te interviewen. Dat was wel weer gaaf.’
Zijn jullie buiten het dorp geweest?
Nelson: ‘We hadden een hotel op 25 minuten lopen in het centrum. Verder hebben we de Muur gezien en de andere bekende dingen in Peking. Soms gingen we uit eten met alleen onze groep.’
Wat was de sfeer binnen de groep?
Suzanne: ‘Erg goed. Iedereen vulde elkaar goed aan, dat scheelt.’
Wat maakte de meeste indruk?
Nelson: ’Hoe we daar met elf man zo’n mooi product hebben gemaakt.’
Bram: ‘Om te zien hoe die sporters bezig zijn met hun sport. De vreugde en het verdriet bij winst of verlies. Je zag echt dat ze er al jaren mee bezig waren.’
Gert Jan: ‘De hele organisatie binnen dat Holland Heineken House was imponerend. We hadden vooraf wat horrorscenario’s dat het misschien niet zou lukken. Dit bleek niet zo te zijn. Alles was zo goed geregeld. Het heeft mijn verwachtingen totaal overtroffen. Het was echt een geoliede machine.’
